MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tescil davasının yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı Hazine vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacı vekili, dava dilekçesinde; sınırlarını bildirdiği ... beldesi, ... mevkii, kartlar mahallesinde yaklaşık 42-45 dönümlük taşınmazın tapuda kayıtlı olmadığını, kazandırıcı zamanaşımı zilyetliği yoluyla taşınmaz edinme koşullarının müvekkili yararına oluştuğunu iddia ederek, taşınmazın Medeni Yasanın 713. maddesi hükmüne göre davacı adına tapuya tescilini istemiştir. Davalı Hazine vekili 05.03.2007 tarihli cevap dilekçesi ile davanın reddini ve Medeni Yasanın 713/6. maddesi uyarınca Hazine adına tescilini istemiştir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne ve 04.05.2009 tarihli kadastro bilirkişi raporuna ekli krokide (A) ile gösterilen 10072,13 m², (B) ile gösterilen 14187,20 m², (C) ile gösterilen 1383,92 m² ve (D) ile gösterilen 3903,30 m² ve toplamda 29546,55 m² yüzölçümünde olan taşınmazların davacı adına, aynı krokide (E) ile gösterilen 4046,72 m² taşınmazın ise, bu bölümün kayalık niteliğinde olduğu gerekçesiyle Hazine adına tapuya kayıt ve tesciline karar verilmiş, hüküm davalı Hazine vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava dilekçesindeki açıklamaya göre dava, Medeni Yasanın 713. maddesi hükmüne göre taşınmazın tesciline ilişkindir.
Çekişmeli taşınmazın bulunduğu yerde dava tarihinden önce 1744 sayılı Yasaya göre 17.03.1982 tarihinde ilanı yapılıp kesinleşen orman kadastrosu ve 2. madde uygulaması ile 3302 sayılı Yasaya göre 23.05.1991 tarihinde ilanı yapılıp kesinleşen orman kadastrosu ve 2/B madde uygulaması bulunmaktadır. Genel arazi kadastrosu işlemi 08.05.1966 tarihinde yapılmış ve sonuçları ilan edilerek kesinleşmiştir. Kesinleşme tarihi ile davanın açıldığı tarih arasında 20 yıllık süre geçmiştir.
Tescile konu taşınmaz, 1963 yılında yapılan arazi kadastro çalışmasında tespit dışı bırakılmıştır. Bu tür davaların başarıya ulaşabilmesi için imar-ihya işleminin tamamlanmasından sonra en az 20 yıl süre ile koşullarına uygun olarak zilyet olunması gerekmektedir. Mahkemece, bilirkişi raporuna ekli krokide (A-B-C ve D) ile gösterilen bölümleri yönünden davacı gerçek kişi yararına imar ihya ve kazandırıcı zamanaşımı zilyetliği yoluyla taşınmaz edinme koşullarının oluştuğu gerekçesiyle yazılı şekilde kabul kararı verilmiş ise de, mahkemenin bu kabulü dosya içeriğine ve yasa hükümlerine uygun düşmemektedir. Şöyle ki, hükme esas alınan uzman orman bilirkişi raporunda, çekişmeli taşınmazın doğal eğiminin % 18-23 olduğu, 1744 ve 3302 sayılı yasalara göre yapılan orman kadastrosu sınırları dışında kaldığı, 1963 tarihli memleket haritasında taşınmazın çevresiyle birlikte bitki örtüsü ile kaplı olduğu bildirilmiştir (rapora ekli pafta ile aplikeli memleket haritasında çekişmeli taşınmazın çalılık rumuzuyla yeşil alanda kaldığı görülmektedir).
6831 sayılı Yasanın 1/j maddesinin karşı kavramından maki ve fundalıklarla örtülü orman ve toprak muhafaza karakteri taşıyan yerlerin orman sayılan yerlerden olduğu hukuken ve bilimsel olarak orman sayılacağına dair, H.G.K.nun 15/11/2000 gün ve 2000/20-1663/1694 ve 14/03/2001 gün 2001/20-214-239 ve 02/05/2007 gün 2007/20-237-237 sayılı kararında ve 20. Hukuk Dairesinin konu ile ilgili tüm kararlarında ve 15/07/2004 tarihli Resmî Gazetede yayımlanan Orman Kadastro
Yönetmeliğinin 23/P ve 26/j maddeleri gereğince, eğimi % 12"nin üzerinde olan maki ve fundalıklarla örtülü yerlerin orman niteliğinde ve 6831 sayılı Yasa"nın 1/j bendi kapsamı dışındadır. Bu itibarla, çekişmeli taşınmaz kesinleşmiş orman kadastro sınırları dışında olmasına rağmen evveliyatı itibariyle orman sayılan yerlerdendir.
Diğer taraftan, 24.04.2009 tarihinde yapılan keşifte görev alan ziraat bilirkişisi Rabia Tekin 08.06.2009 tarihli raporunda, taşınmazın krokide (A) ile gösterilen ve yulaf ekili 10072,13 m² bölümü ile krokide (D) ile gösterilen 138392 m² bölümünde tarımsal faaliyet yapılan, ancak; geçmişi çok eskilere (20-25 yıl gibi) dayanmayan ve daha az zamandır faaliyetin yapıldığı bir alan hüviyetinde olduğunu, krokide (B) ile gösterilen ve sürülü olan 14187,20 m² bölümü ile (D) ile gösterilen 3903,30 m² bölümünün de tarımsal faaliyet geçmişi çok yeni bir alan hüviyetinde olduğunu ve bu alana yönelik olarak orman mühendisinin organik madde tespit edilemediğini, ancak; uzun yıllardan beri ekildiğini belirtiğini, ancak; bu bulgular, yani işlenmiş (sürülmüş) toprak içerisinde kök, dal, yaprak kozalak, humus vs bitki artıkları ve organik madde tespit edilmemesi bu alan üzerindeki tarımsal faaliyetin çok az bir zamandır yapıldığını gösterdiğini, ayrıca; % 18-23 arasında değişin eğimden dolayı DSİ kanalına komşu olmasına rağmen, sulanamaz durumda olduğunu ve 5. sınıf özel bir alan olduğunu, teraslama ile 3. sınıf bir tarım alanı haline getirebileceğini, ayrıca; krokide (D) ile gösterilen bölüm üzerinde 190 adet 3 yaşlarında nar fidanı, (A) bölümü üzerinde yulaf ekili olduğu, (B) bölümünün sadece sürülü olduğunu, (C) bölümünün ise arpa ekili olduğunu ifade etmiştir.
Keşifte dinlenen yerel bilirkişi ve davacı tanıklara da taşınmazın önceleri birkaç parça halinde olduğunu, davacı tarafça taşınmazın parça parça kullanıldığını, bu parçaların arasında çalılık bölümler bulunduğunu, davacının buraları temizleyerek bütün haline getirdiğinden söz etmişlerdir.
3402 sayılı Yasanın 17’nci maddesinde ifadesini bulan imar-ihya eylemi, Yargıtay’ın kararlılık kazanmış içtihatlarına göre, taşlık, çalılık ve bunlar gibi arazilerin tarıma engel oluşturan taş ve çalı gibi unsurlardan temizlenerek tarıma elverişli hale getirilmesi işlemi olup, harcanan emek ve masrafın da zor ve zahmetli olması gerekir. Somut olayda, ziraat bilirkişi raporuna göre, kabule konu taşınmazların tarımsal geçmişi çok yeni olduğu gibi, imar ihya işleminin de tamamlanmadığı saptanmıştır. Ayrıca, taşınmaza dikilen meyve fidanlarının 3 yaşlarında olması imar-ihya faaliyetlerinin yeni başladığına dair ziraatçı bilirkişi raporunu doğrulamaktadır.
Yukarıda belirtilen olgulardan da anlaşılacağı üzere, taşınmaz niteliği itibariyle zilyetlikle kazanılmaya elverişli olmadığı gibi, toplanan deliller ve dosya içeriğinden dava konusu taşınmazın dava tarihinden geriye doğru davacı tarafından koşullarına uygun olarak ihya edilerek kültür arazisi haline getirilmediği ve bu olgunun tamamlanmadığı anlaşılmaktadır. O halde, çekişmeli taşınmazın krokide (A-B-C ve D) ile gösterilen bölümleri hem yüksek eğimli funda ve makilerle kaplı orman ve toprak muhafaza karakteri taşıması nedeniyle öncesi itibariyle orman sayılan yerlerden olması, hem de, dava tarihinden geriye doğru davacı tarafından koşullarına uygun olarak ihya edilerek kültür arazisi haline getirildiği ve bu olgunun tamamlandığı tarihten itibaren tasarruf edildiği kanıtlanmamış bulunduğuna göre, davacı gerçek kişinin krokide (A-B-C ve D) ile gösterilen taşınmaz bölümlerine yönelik açtığı davanın da reddine karar verilmesi gerekirken, delillerin yanılgılı değerlendirilmesi sonucu taşınmazın krokide (A-B-C ve D) ile gösterilen bölümleri yönünden davanın kabulü yolunda hüküm kurulması usul ve yasaya aykırıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; davalı Hazine vekilinin temyiz itirazlarının kabulüyle, çekişmeli taşınmazın krokide (A-B-C ve D) ile gösterilen bölümleri yönünden hükmün BOZULMASINA 24/09/2012 gününde oybirliği ile karar verildi.