MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, yıllık izin ücreti alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, davacının iş sözleşmesini emekli olması sebebi ile sona erdirdiğini, 1987 yılından 02.02.2001 tarihine kadar idari düzenlemeler gereği geçici kadro statüsünde çalıştığını, müvekkilinin bu yıllar arasında yıllık izin kullanmadığını, iş akdinin feshi sırasında ücretinin de davalı işverence kendisine ödenmediğini ileri sürerek yıllık izin alacağının tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, mevsimlik işçi olarak çalışan davacının yıllık ücretli izne hak kazanamadığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda, davacının 02.02.2001 tarihinde daimi kadroya alınmasının mevsimlik işçilikten belirsiz süreli işe geçirildiği şeklinde işin niteliğinin değiştiği anlamında yorumlamaya müsait olmadığı, ifa edilen işin niteliğinin değiştirmediği ve dolayısıyla daimi kadroya alınmasının daha önceki çalışmalarını mevsimlik olarak nitelendirmeyeceği, Yol İş Sendikası ile köy hizmetleri müdürlüğünün üyesi olduğu türk ağır sanayi ve hizmet sektörü kamu iş sendikası işverenleri arasında imzalanan 01.03.1995-28.02.2013 tarihleri arasında geçerli olan toplu iş sözleşmelerinin ilgili maddelerinde yıllık izin kullanma sürelerinin açık olarak belirlenmiş olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm davalı vekilince temyiz edilmiştir
Taraflar arasında uyuşmazlık, işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait ücretlere hak kazanıp kazanmadığı noktasında toplanmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır.
Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada, sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı nedene dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır.
İşçinin işe iade davası açması durumunda, izin ücretinin talep edilip, edilemeyeceği davanın sonucuna göre belirlenmelidir.
Gerçekten işçinin dava sonucu işe başlatılması durumunda, önceki fesih ortadan kalktığından ve iş ilişkisi devam ettiğinde 4857 sayılı Yasanın 59 uncu maddesi uyarınca izin ücreti istenemez.
İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.
Akdin feshi halinde kullanılmayan yıllık izin sürelerine ait ücret, işçinin kendisine veya hak sahiplerine ödenir. Böylece, iş sözleşmesinin feshinde kullanılmayan yıllık ücretli izin hakkı izin alacağına dönüşür. Bu nedenle zamanaşımı da iş sözleşmesinin feshinden itibaren işlemeye başlar.
4857 sayılı Kanun"un 54. maddesinde, yıllık ücretli izine hak kazanmak için gerekli sürenin hesabında, işçinin aynı işverenin bir veya çeşitli işyerlerinde çalıştığı sürelerin birleştirilerek göz önüne alınacağı hükme bağlanmıştır.
Bu durumda, işçinin daha önce aynı işverenin bir ya da değişik işyerlerinde geçen hizmetlerinin yıllık izne hak kazanma ve izin süreleri hesabı yönlerinden dikkate alınması gerekir. Kamu kurum ve kuruluşlarında geçen hizmetlerin de aynı gerekçeyle izin hesabı yönünden birleştirilmesi zorunludur.
Somut olayda, mahkemece davacı işçinin geçici kadro ile çalıştığı dönemde yapmış olduğu temizlik işçiliğinin niteliği değerlendirildiğinde mevsimlik olarak nitelendirilemeyeceği ve talep edilen dönemdeki çalışma kesintileri de çıkarılmak suretiyle çalışılan dönem üzerinden yıllık izin değerlendirilmesi doğru olmakla beraber, karara esas alınan bilirkişi raporu ile çalışılan dönemdeki tüm çalışma günlerinin ayrı ayrı belirlenerek toplanıp buna göre hesap yapılmaması hatalı olmuştur. Söz konusu hata talep edilen dönemdeki çalışma gün sayılarının yanlış belirlenmesi ve hak edilen yıllık izin miktarının da değişmesine neden olmuştur. Mahkemece dosyanın ek rapor alınmak üzere yeniden bilirkişiye tevdii ile çalışılan dönemdeki gün sayılarının ayrı ayrı belirlenip kesintiler düşüldükten sonra hizmet süresinin belirlenmesi ve talep edilen hususun incelenmesi gerekmektedir.
SONUÇ: Açıklanan sebeple hükmün BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 11.05.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.