MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkilinin emeklilik nedeniyle iş sözleşmesini feshettiğini beyan ederek ödenmeyen fazla çalışma ve hafta tatili ücretinin davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Günlük çalışma süresinin 11 saati aşamayacağı Kanunda emredici şekilde düzenlendiğine göre, bu süreyi aşan çalışmaların denkleştirmeye tabi tutulamayacağını ve zamlı ücret ödemesi veya serbest zaman kullanımının söz konusu olacağı kabul edilmelidir.
Yine işçilerin gece çalışmaları günde yedibuçuk saati geçemez (m.69/3). Bu hal de günlük çalışmanın, dolayısıyla fazla çalışmanın bir sınırını oluşturur. Gece çalışmaları yönünden haftalık 45 saat olan yasal çalışma sınırı aşılmamış olsa da günde 7.5 saati aşan çalışmalar için fazla çalışma ücreti ödenmelidir.
Somut olayda, davacı sözleşme gereği haftalık çalışma süresinin 40 saat olarak belirlendiğini ancak kendisinin bu sürenin üzerinde çalışarak fazla çalışma yaptığını ve ücretlerinin ödenmediğini beyan etmiş, davalı davacının fazla çalışma yapmadığını savunmuştur. Bilirkişi hesaplama yaparken davacının haftanın 5 günü 08.30-18.30 saatleri arasında 1 saat ara dinlenmeyle 45 saat çalıştığı ve 5 saat fazla çalışma yaptığı değerlendirilmiştir. Ancak varılan sonuç dosya içeriği ile örtüşmemektedir. Dosya içerisinde bulunan taraflara arasında imzalanmış iş sözleşmesinde, haftalık çalışma süresinin 40 saat olarak belirlendiğine ilişkin bir hüküm bulunmamaktadır. O halde, davacının haftanın 5 günü 08.30-18.30 saatleri arasında 1 saat ara dinlenmeyle 45 saat çalıştığı, haftalık yasal çalışma süresini geçen çalışmasının bulunmadığı kabul edilerek fazla çalışma ücretine ilişkin talebi reddedilmesi gerekirken kabulü hatalı olmuştur.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 08.05.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.