Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2022/1737 Esas 2022/3671 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ceza Dairesi
Suç : 2863 sayılı Kanuna aykırılık
Hüküm : Marmaris 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 11/10/2017 gün, 2017/166 Esas, 2017/377 Karar sayılı mahkumiyet hükmüne yönelik istinaf başvurusunun zamanaşımı nedeniyle düşürülmesi suretiyle CMK’nın 280/1-a ve 303/1-a maddeleri uyarınca düzeltilerek esastan reddi

İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 6. Ceza Dairesine yapılan istinaf başvurusunun incelenmesi sonucunda, Marmaris 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 11/10/2017 gün, 2017/166 Esas, 2017/377 Karar sayılı mahkumiyet hükmünün ortadan kaldırılarak, istinaf başvurusunun zamanaşımının dolduğu gerekçesi ile düzeltilerek esastan reddine ilişkin hüküm, müşteki vekili, katılan vekili ve Bölge Adliye Mahkemesi Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi, gereği düşünüldü;
1- Katılan ... vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Mağdur kavramı gibi kanunda açıkça tanımlanmamış olan “suçtan zarar görme” kavramının, gerek Ceza Genel Kurulu, gerekse Özel Dairelerin yerleşmiş kararlarında; “suçtan doğrudan doğruya zarar görmüş bulunma hali” olarak anlaşılıp uygulandığı, buna bağlı olarak da dolaylı veya muhtemel zararların, davaya katılma hakkı vermeyeceğinin kabul edildiği, bu hususun, Ceza Genel Kurulunun 11/04/2000 gün ve 65–69, 22/10/2002 gün ve 234–366, 04/07/2006 gün ve 127–180, 03/05/2011 gün ve 155–80, 21/02/2012 gün ve 279–55, 15/04/2014 gün ve 599-190, 28/03/2017 gün ve 214-206 sayılı kararlarında; “dolaylı veya muhtemel zarar, davaya katılma hakkı vermez” şeklinde açıkça ifade edildiği ve Ceza Genel Kurulunun 25/03/2003 gün ve 41–54 sayılı kararında da “tazminat ödenmesi, itibar zedelenmesi ve güven kaybı” gibi dolaylı zararlara dayanarak kamu davasına katılmanın olanaklı olmadığının kabul edilmesi karşısında; katılan ... İdaresinin 2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan yapılan yargılamaya katılma ve tesis edilen hükmü temyiz etme hak ve yetkisi bulunmadığı anlaşılmakla katılan ... vekilinin temyiz isteminin, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak REDDİNE,
2- Müşteki vekili ve Bölge Adliye Mahkemesi Cumhuriyet savcısının temyiz istemlerinin incelenmesinde ise;
2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan yapılan yargılama sonunda, anılan Kanunun 65/b, TCK’nın 62/1, 52. maddeleri gereğince 1 yıl 8 ay hapis ve 2000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/5. maddesi gereğince sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, aynı maddenin 8. fıkrası gereğince 5 yıllık denetim süresine tabi tutulmasına dair Marmaris 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 04/03/2010 tarih 2009/514 E. - 2010/238 K. sayılı kararının 14/04/2010 tarihinde kesinleşmesine müteakip, sanığın denetim süresi içinde 10/10/2013 tarihinde yaralama suçunu işlediği sabit kabul edilerek Marmaris 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 28/02/2017 tarihli 2013/458 E. - 2017/87 K. sayılı ilamı ile mahkumiyetine hükmedildiği, anılan hükmün 28/02/2017 tarihinde kesinleştiği, ihbar üzerine dosya yeniden ele alınarak, önceki hükmün 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/11. maddesi gereğince açıklanmasına dair Marmaris 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 11/10/2017 tarihli ve 2017/166 Esas, 2017/377 Karar sayılı kararını kapsayan dosyanın incelenmesi sonunda, İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 6. Ceza Dairesinin 04/12/2018 tarihli ve 2018/906 Esas, 2018/2142 Karar sayılı kararı ile suçtan zarar gören kuruma dava ihbar edilmediğinden, 04/03/2010 tarihli hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının usulünce kesinleştiğinin ve beş yıllık denetim süresinin başlaması ile 5271 sayılı CMK'nın 231/8. maddesi uyarınca dava zamanaşımının durduğunun kabul olunamayacağı, bu durumda, sanık yönünden zamanaşımını kesen en son işlemin sanığın 03/12/2009 tarihli savunması olduğunun, 04/03/2010 tarihli hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı usulünce kesinleşmediğinden, denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlendiği gerekçesiyle hükmün açıklanmasına dair 11/10/2017 tarihli kararın hukuki değerden yoksun bulunduğunun, bu itibarla, zamanaşımını en son kesen işlem olan 03/12/2009 tarihli savunmadan itibaren TCK'nın 66/1-e maddesinde öngörülen 8 yıllık zamanaşımı süresinin dolduğundan CMK’nın 223/8. maddesi gereğince kamu davasının düşmesine karar verildiği anlaşılmakla,
Yapılan yargılama sonunda sanık hakkında açılan kamu davasının, zamanaşımının dolduğu gerekçe gösterilerek düşmesine karar verilmesinde isabetsizlik bulunmadığından, müşteki vekili ve Bölge Adliye Mahkemesi Cumhuriyet savcısının temyiz itirazlarının reddiyle, usul ve kanuna uygun bulunan İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 6. Ceza Dairesinin 04/12/2018 tarihli ve 2018/906 Esas, 2018/2142 Karar sayılı düzeltilerek istinaf başvurusunun esastan reddine dair hükmüne ilişkin yapılan temyiz talebinin isteme uygun olarak 5271 sayılı CMK'nın 302/1. maddesi uyarınca ESASTAN REDDİNE; 5271 sayılı CMK'nın 7165 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 8. maddesi ile değişik 304/1. maddesi uyarınca, dosyanın gereği için Marmaris 1. Asliye Ceza Mahkemesine; kararın bir örneğinin de İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 6. Ceza Dairesine iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına GÖNDERİLMESİNE, 12/05/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.