MAHKEMESİ :Kadastro Mahkemesi


Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davalılardan ... tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacı ... Yönetimi temsilcisi dava dilekçesinde; ... ili,... ilçesi, ... köyü, 190 ada 3 parsel sayılı taşınmazın, kadastro çalışmaları sırasında "tarla" vasfı ile davalılar adına kayıt ve tespit edildiğini, ancak dava konusu taşınmazın 1/25000 ölçekli memleket haritasında orman olarak gözüktüğünü beyan ederek, dava konusu 190 ada 3 parsel sayılı taşınmazın davalı adına yapılan kadastro tespitinin iptaline, taşınmazın tamamının orman vasfı ile Hazine adına tesciline karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece; davanın süresinde açılan kadastro tespitine itiraz davası olduğu, keşif sonrası alınan orman bilirkişi raporunda dava konusu 190 ada 3 parsel sayılı taşınmazın orman sınır belirleme haritası ve amenajman haritasına göre orman sayılmayan yerlerden olduğunun mütalaa edildiği, ancak memleket haritası ve hava fotoğrafı verilerine göre taşınmazın tamamının orman sayılan yerlerden olduğu anlaşıldığından, taşınmazın tamamının orman sayılan yerlerden olduğu gerekçesi ile davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm davalılardan ... tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, kadastro tespitine itiraza ilişkindir.
Dava konusu taşınmazın bulunduğu yörede, 5304 sayılı Kanun ile değiştirilen 3402 sayılı Kanuna göre yapılan genel kadastro çalışmaları 13.08.2007 tarihinde ilân edilmiş ve 13.09.2007 tarihinde kesinleşmiştir. Ancak, dava konusu parsel hakkında açılan kadastro tespitinin iptali istemli eldeki dava nedeniyle, 190 ada 3 sayılı parsel yönünden genel kadastro çalışmaları kesinlik kazanmamıştır.
İncelenen dosya kapsamına göre; mahkemece, gerekçeli kararın davalı ..."a 24.02.2015"de tebliğ edildiği, buna göre davalının temyiz başvurusunda bulunabilmesi için son günün (15. gün) 11 Mart 2015 tarihi olduğu, temyiz edilmeyen kararın 18/03/2015 tarihinde kesinleştiğine dair mahkemesince "kesinleşme şerhi" yazıldığı, devamında davalının yaklaşık 1 yıl sonra verdiği 09.03.2016 havale tarihli temyiz dilekçesi ile, ilk temyiz dilekçesini postaya verme tarihi olan 10 Mart 2015 tarihinin "temyiz başvuru tarihi olarak sayılmasına" karar verilmesini talep ettiği, mahkemece aynı günlü yani 09.03.2016 tarihli ek karar ile "temyiz başvurusu süresinde yapılmamış olduğundan temyiz talebinin reddine" dair karar verildiği, bu kararın davalıya 22.03.2016 tarihinde tebliğ edildiği, davalının bu defa 25.03.2016 tarihli temyiz dilekçesini sunmak ve aynı tarihte temyiz harcı yatırmak suretiyle, "temyiz başvurusunun reddine" ilişkin ek kararı süresi içerisinde temyiz ettiği anlaşılmakla; mahkemenin "temyiz isteminin süre yönünden reddine" ilişkin 09.03.2016 tarihli ek kararı usûl ve kanuna uygun bulunduğundan, temyiz itirazlarının reddiyle ek kararın ONANMASINA, 19.01.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6099 sayılı Kanunun 16. maddesi ile 3402 sayılı Kanuna eklenen 36/A maddesi gereğince davalıdan onama harcı alınmasına yer olmadığına, temyiz harcının istek halinde iadesine
08/02/2018 günü oy birliği ile karar verildi.