MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı, iş sözleşmesinin haksız şekilde işverence feshedildiğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatı ile yıllık izin ücreti alacağının tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı, açılan davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı kanuni süresi içinde davalı temyiz etmiştir.
Taraflar arasında uyuşmazlık davacı işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait ücretlere hak kazanıp kazanmadığı noktasında toplanmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada ilişkinin sona erme şeklinin ve haklı olup olmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.
Somut olayda, davalı işveren resmi kurum olup tutulan ve dosyada bulunan işveren belgelerine göre davacının yıllık izin kullandığı görülen belgelere değer verilerek kullanılan yıllık izinlerin dikkate alınmalıdır. Yerel mahkemece, işveren belgelerini dikkate almayan bilirkişi raporuna göre karar verilmesi hatalı olup bozma nedenidir.
Ayrıca yıllık izin süresi hesaplanırken 4857 sayılı Kanun"un yürürlük tarihi 10.06.2003 olduğundan, bu tarihten önceki döneme ait hizmet süresi bulunan çalışanların yıllık ücretli izin gün sayıları 1475 sayılı Kanun"a istinaden hesaplanması gerektiği, bu tarihten sonraki hizmet süresi için 4857 sayılı kanuna göre yıllık izin süresinin hesaplanması gerektiği, davacının 22/05/1984-14/03/2012 tarihleri arasında davalı işverende çalıştığı gözetilerek 10.06.2003 tarihinden önceki çalışmaları için 4857 sayılı Kanun"a göre yıllık izin süresinin hesaplanması hatalı olup bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, 13.05.2015 gününde oybirliği ile karar verildi.