Davacı ... ile davalılar ... vd. arasındaki tazminat davasına dair Beykoz 1. Sulh Hukuk Mahkemesinden verilen 16/07/2019 günlü ve 2019/96 Esas- 2019/500 Karar sayılı hükmün onanması hakkında dairece verilen 10/02//2020 günlü ve 2020/133 Esas- 2020/1068 Karar sayılı ilama karşı davacı tarafından kararın düzeltilmesi istenilmiştir.
Düzeltme isteğinin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:


Y A R G I T A Y K A R A R I


Davacı; dava konusu taşınmazda 01/04/2004 tarihinden 17/01/2014 tarihine kadar kiracı olarak bulunduğunu, davalı ... ile aralarındaki kira ilişkisinin 01/04/2004 başlangıç tarihli 3 yıl süreli kira sözleşmesi ile başladığını, davalı kiraya verenin, kendisini kira süresi sonunda taşınmazdan tahliye etmek istediğini, tüm yasal yollara başvurduğunu ancak sözleşme süresinin bitimine dayanarak yasa gereği sözleşmeyi sona erdiremeyeceğini anladığını, kendisini mecurdan tahliye edebilmek adına bu kez, hukuka aykırı ve muvazaalı olarak taşınmazın mülkiyetini diğer davalı ..."ya 30/12/2008 tarihinde devrettiğini, davalı ..."nın da taşınmazda ailesi ile birlikte oturacağından bahisle tahliye talebiyle kendisine karşı açılan davanın kabulüne karar verilerek taşınmazdan mahkeme kararıyla tahliye ettirildiğini, 17/01/2014 tarihli anahtar teslim tutanağının düzenlendiğini, tahliye edilen taşınmazın boş ve uzun süredir kullanılmamakta olduğunun noter kanalıyla tespit edildiğini, davalı ..."nın ihtiyaç sebebinin gerçeği yansıtmadığını, davalıların elbirliği ile gerçekleştirdikleri muvazaalı işlemler ve bu suretle açılan davalar neticesinde maddi ve manevi zarar gördüğünü ileri sürerek; fazlaya ilişkin haklarını saklı kalmak kaydıyla, tespit edilecek maddi zararları ile manevi zararına karşılık 100.000,00 TL manevi tazminatın, haksız fiilin gerçekleştiği tarihten itibaren işleyecek faizleri ile birlikte davalılardan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı ...; maddi tazminat talebi yönünden davanın belirsiz alacak davası olarak açılamayacağını, davacının muvazaa iddiasının gerçeği yansıtmadığını, bu hususun mahkeme kararıyla da tespit edildiğini ve hukuka uygun olarak kiralanandan tahliyesine karar verildiğini belirterek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; maddi tazminata ilişkin davanın reddi ile manevi tazminat yönünden Mahkemenin görevsizliğine, davalı ... lehine 13.990,00 TL vekalet ücretinin davacıdan tahsiline dair karar verildiği önceki hükmün, davacı tarafça temyiz edilmesi üzerine, Dairemizin 18.02.2019 tarih, 2017/5246 Esas, 2019/1203 Karar sayılı ilamı ile davacının sair temyiz itirazları reddedilerek, manevi tazminat isteminin kira ilişkisine dayandığından bahisle işin esasına girilerek karar verilmesi gerektiği belirtilmiş ayrıca bozma nedenine göre de vekalet ücretine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine gerek görülmemiştir.
Bozma üzerine yeniden yapılan yargılama sonucunda Mahkemece davanın reddine, davalı ... lehine 10.750,00 TL vekalet ücretinin davacıdan tahsiline karar verilmiş, hükmün davacı tarafça temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 10/02/2020 tarih 2020/133 E-2020/1068 K sayılı ilamı ile hükmün onanmasına karar verilmiş, bunun üzerine davacı tarafça karar düzeltme talebinde bulunulmuştur.
1- Düzeltilmesi istenilen karar yönünden Yargıtay ilamında açıklanan gerekçelere göre düzeltme dileğinde ileri sürülen sebepler HUMK’nun 440. maddesindeki yazılı hallerden hiç birisine uymadığından davacı tarafın sair düzeltme isteğinin REDDİNE,
2- Davacı vekilinin vekalet ücretine yönelik karar düzeltme talebinin incelenmesinde;
Karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin "Manevi tazminat davalarında ücret" başlıklı 10/3. maddesinde; "Bu davaların tamamının reddi durumunda avukatlık ücreti, Tarifenin ikinci kısmının ikinci bölümüne göre hükmolunur" şeklinde düzenleme bulunmaktadır. Somut olayda; Mahkemece, davacının manevi tazminat talebinin tümden reddine karar verilmiş olmasına rağmen, davalı lehine hüküm altına alınacak vekalet ücretinin maktu olarak belirlenmesi gerekirken, nispi olarak hükmedilmesi doğru görülmemiştir.
Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, hükmün düzeltilerek onanması HUMK"nun 438/7 maddesi hükmü gereğidir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle davacı tarafın sair karar düzeltme taleplerinin REDDİNE, ikinci bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin vekalet ücretine yönelik karar düzeltme isteminin kabulü ile hüküm fıkrasının 3. bendinde yer alan "Davalı ... kendisini vekil ile temsil ettirdiğinden AAÜT gereğince hesaplanan 10.750,00 TL vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalı ..."ya verilmesine," ifadesinin çıkarılmasına, yerine “ Davalı ... kendisini vekil ile temsil ettirdiğinden yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 10/3. maddesine göre; 1.162,00 TL maktu vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalı ..."ya verilmesine,” ifadesinin yazılmasına, davacı yararına düzeltilmesine ve düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, peşin alınan karar düzeltme harcının istek halinde temyiz eden tarafa iadesine 15.12.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.