MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


Asıl ve birleşen davalar bakımından davacı, iş kazası sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, asıl ve birleşen davalar bakımından isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davacı vekilince duruşmasız, davalılardan ... vekilince de duruşmalı olarak temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan ve temyiz konusu hükme ilişkin dava, Hukuk Muhakemeleri Kanununun 369. maddesinde sayılı ve sınırlı olarak gösterilen hallerden hiçbirine uymadığından Yargıtay incelemesinin duruşmalı olarak yapılmasına ilişkin isteğin reddine karar verildikten sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar verildi.
K A R A R

Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenler ile temyiz kapsam ve nedenlerine göre; davalı Yörüs Orman Ürünleri A.Ş. nin tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddine,
Dava, 19/10/2011 tarihinde meydana gelen zararlandırıcı iş kazası sonucu sürekli iş göremezliğe uğrayan sigortalının maddi ve manevi zararlarının giderilmesi istemine ilişkindir.
Mahkemece, davalı ... ve ... yönünden davanın reddine, davacının maddi tazminat isteminin kabulu, manevi tazminat isteminin ise kısmen kabulü ile 39.585,23 TL maddi, takdiren 7.000,00 TL manevi tazminatın olay tarihinden itibaren işleyecek yasal faiz ile birlikte davalı ... Orman Ürünleri A.Ş alınarak davacı tarafa verilmesine, karar verilmiştir.
Dosya kapsamından davacının iş kazası sonucu % 9 oranında sürekli iş göremezliğinin bulunduğu ve iş kazasının meydana gelişinde davacı sigortalının %10 oranında müterafik kusurlu olduğu anlaşılmaktadır.
Davaya konu olayda Davalı ...’nin iş kazasından sorumlu olup olmadığı noktasında uyuşmazlık bulunduğu anlaşılmaktadır. Bu açıdan “Ceza Hukuku ile Medeni Hukuk Arasındaki İlişki” üzerinde durulması gerekmektedir.
Olay tarihinde yürürlükte bulunan 818 sayılı mülga Borçlar Kanunu"nun 53. maddesine göre; hukuk hakimi zarar verenin kusuru olup olmadığına karar vermek için ceza hukukunun sorumluluğa dair hükümleri ile bağlı olmadığı gibi, kusurun takdiri ve zarar miktarının belirlenmesi konusunda da ceza mahkemesi kararı ile bağlı değildir. Ancak Ceza Mahkemesinin mahkumiyet kararındaki, fiilin hukuka aykırılığını ve illiyet bağını saptayan maddi olaya ilişkin kabul, hukuk hakimini de bağlar. Aynı şekilde de bu düzenleme olay tarihinden sonra yürürlüğe giren 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu"nun 74. maddesinde de yer almaktadır.
Yukarıda yapılan açıklamalar ışığında somut olaya bakıldığında, hakkında ceza mahkemesince verilen mahkumiyet hükmü kesinleşen davalı ..."nin gerek iş bu dosyada alınan 18/04/2015 tarihli kusur bilirkişi raporunda gerekse ceza dosyasında alınan kusur raporunda oluşa uygun olacak şekilde kendisine şahsi kusur izafe edildiği anlaşılmış olmakla, davalı ... "in hüküm altına alınan tazminat tutarlarından diğer davalı ile birlikte müştereken ve müteselsilen sorumlu tutulması gerekirken adı geçen gerçek kişi davalı hakkında davanın reddine karar verilmesi hatalı olmuştur.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular nazara alınmaksızın yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcanın istek halinde davacıya iadesine, aşağıda yazılı temyiz harcının temyiz eden davalı ..." ye yükletilmesine, 10/09/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.