Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/11356 Esas 2022/2996 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Davanın reddine

Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat talebinin dayanağı olan Saray (Van) Asliye Ceza Mahkemesinin 17/12/2009 tarih, 2008/85 esas ve 2009/456 karar sayılı ilamı ile 5015 sayılı Yasaya muhalefet suçundan neticeten 2 yıl hapis ve 100,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, kararın tarafların yokluğunda verildiği ve temyiz edilmeksizin 17/03/2010 tarihinde kesinleştirildiği, hükmün infaz için Saray Cumhuriyet Başsavcılığına verilmesi üzerine davacının 19/03/2011 tarihinde cezaevine girdiği, müddetnamede koşullu salıverme tarihi olarak 17/07/2012 tarihinin belirlendiği, kararın infaz aşamasında temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay 7. Ceza Dairesinin 17/12/2013 tarih, 2013/686 esas ve 2013/24316 karar sayılı ilamı ile kesinleştirme işlemlerinin usulüne uygun olmadığı kabul edilerek hükmün esastan denetlenmesi ile kararın bozulmasına karar verildiği, bunun üzerine davacının 12/04/2012 tarihinde tahliye edildiği, bozma üzerine yapılan yargılama neticesinde Saray Asliye Ceza Mahkemesinin 14/04/2015 tarih, 2014/33 esas ve 2015/28 karar sayılı ilamı ile davacının 5015 sayılı yasaya muhalefet suçundan neticeten 1 yıl 8 ay hapis ve 80,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, kararın itiraz edilmeksizin 09/09/2015 tarihinde kesinleştiği,
Davacının 40.000 TL maddi; 40.000 TL manevi tazminatın alıkonulma tarihi olan 19.03.2011 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile ödenmesi talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece;
Saray (Van) Asliye Ceza Mahkemesinin 14/04/2015 tarih, 2014/33 esas ve 2015/28 sayılı kararının verilen hapis ve adli para cezası hakkındaki hükümlerin açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin olduğu, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmesi halinde, ancak deneme süresi sonunda davanın düşmesine karar verilmesi durumunda fazladan tutuklu kalınan süreler için tazminat talebinin değerlendirilebileceği, ayrıca davacının tutuklu kaldığı süre ile verilen hapis cezasının koşullu salıverilmesi tarihi nazara alındığında verilen hapis cezasının koşullu salıverme süresinden fazla bir tutukluluğun da bulunmadığı, bu bağlamda dosyanın safahatı itibariyle tazminat koşulları oluşmadığı kanaati ile davanın reddine hükmedildiği anlaşılmakla;

Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Dosya içeriğine göre; davacının infaz süresi hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararındaki cezasından fazla olmadığı, hükmünde belirtilen 5 yıllık denetim süresinin temyiz incelemesi sırasında dolduğu dikkate alınarak, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararda belirtilen 5 yıllık denetim süresinin sonunda düşme ya da hükmün açıklanmasına karar verilip verilmediği ve verilen kararın kesinleşip kesinleşmediği araştırılıp belirtilen hususların sonucuna göre karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, eksik inceleme ve araştırma ile yazılı şekilde karar verilmesi,
2- Dava konusunun "Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat" yerine; "Haksız alıkoyma nedeniyle tazminat" olarak yazılması,
Kanuna aykırı olup, davacı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 18.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.