MAHKEMESİ : GAZİANTEP BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 13. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında ilk derece mahkemesinde görülen menfi tespit davasının yapılan yargılaması neticesinde davanın kısmen kabulüne dair verilen karar hakkında bölge adliye mahkemesince yapılan istinaf incelemesi sonucunda; davalı tarafın istinaf başvurusunun reddine yönelik olarak verilen kararın süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I


Davacı; şirketlerinin 01/02/2015 dönemine ait kurum alacaklarından 919.461,16 TL, 01/01/2016 dönemine ait kurum alacaklarından 1.133.839,73 TL, 01/02/2016 dönemine ait kurum alacaklarından 1.227.226,46 TL kesinti yapılacağını öğrendiklerini, yapılacak kesintilerin haksız olduğunu, hukuka ve sözleşmeye uygun olmadığını, faturalarda hiç bir usulsüzlük olmadığını, söz konusu kesintilerle ilgili borçlu olmadığının tespitini istemiştir.
Davalı; davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece; aldırılan ve birbirine tutarlı bilirkişi raporlarında davalı kurumun davacı hastane alacaklarından mahsup yoluyla yaptığı kesinti işleminin 4.223,61 TL"lik kısmının yerinde olduğu, 2.049.077,29 TL"lik kısmının yerinde olmadığı kanaati bildirildiğinden davanın kısmen kabulü ile davacı şirketin, davalı kuruma 2.049.077,29 TL borçlu olmadığının tespitine, 4.223,61 TL yönünden talebin reddine karar verilmiş, hüküm süresi içinde davalı tarafından istinaf edilmiştir.
Bölge adliye mahkemesince; davalı tarafın istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiş, hüküm süresi içinde davalı tarafça temyiz edilmiştir.
Uyuşmazlık, davalı kurum mensubu hastalara, davacı hastane tarafından yapılan tedavi hizmetlerinin taraflar arasındaki sözleşmelere, SUT hükümlerine ve ilgili mevzuata aykırı olduğu gerekçesiyle hakkında fatura kesintisi işlemi uygulanmasının yerinde olup olmadığına ilişkindir.
Davacı hastanede tedavi hizmeti alan kurum mensubu bir kısım hastaların tedavilerine ilişkin faturalarda, davalı kurum tarafından kesinti yapılmıştır. İlk derece mahkemesince alınan bilirkişi raporunda kesintilerin büyük bir kısmının yersiz olduğu kanaatine varılmıştır. Her ne kadar alınan bilirkişi raporunda her hasta yönünden kesintiler ayrı ayrı değerlendirilmişse de bazı hastaların kesinti sebepleri ile bilirkişi heyetinin kesintinin yerinde olup olmadığına ilişkin değerlendirmesi birbirleriyle uyumlu değildir. Bu hususta davalı tarafın açık itirazı olmasına rağmen itirazları giderecek şekilde ek rapor alınmadan karar verilmiştir. Örneğin kesintiye konu hastalardan ...,...,... yönünden bilirkişi heyeti “hastaya yapılan tıbbi bakım ve tedavilerin 5510 Sayılı Kanun’un 63. maddesinde sayılan tıbbi bakım ve tedaviler olduğu ve SUT 2.2.2 de yer alan yatarak tedavilerde ödeme esaslarına uygun olarak fatura edildiği gerekçesiyle kesinti yersizdir” demesine rağmen, davalı kurum tarafından bildirilen kesinti nedeni “ruhsattaki yatak sayısından fazla faturalandırma gerekçesi ile tedavi bedelinin tamamının kesinti yapılması” şeklindedir. Bu durumda hastaların kesinti nedenleri doğru değerlendirilmemiştir. Açıklanan eksik ve yanılgılı değerlendirme yapılan hususlar yönünden, tarafların tüm delilleri, bilirkişi raporuna karşı yapılan itirazlar da dikkate alınarak, taraflar arasındaki sözleşme ve SUT hükümleri ile ilgili diğer mevzuat hükümleri değerlendirilmek suretiyle ek rapor alınarak hasıl olacak sonuca uygun bir karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde eksik inceleme ile hüküm tesisi usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
İlk derece mahkemesi kararının yukarıda açıklanan nedenlerle bozulmasına karar verilmiş olduğundan HMK"nın 373/1.maddesi uyarınca, iş bu karara karşı yapılan istinaf başvurusunun esastan reddine ilişkin bölge adliye mahkemesi kararının da kaldırılmasına karar verilmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalının temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK"nın 373/1. maddesi uyarınca temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının KALDIRILMASINA, aynı Kanun"un 371. maddesi uyarınca İlk Derece Mahkemesi kararının davalı yararına BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin de bölge adliye mahkemesine gönderilmesine, 17/12/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.