MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasındaki alacak davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen kararın, süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı; davalı ...’e ait ... isimli işyerinde, 01.08.2001 tarihinde egzozcu olarak çalışmaya başladığını, söz konusu işyerinin 01.03.2006 tarihinde diğer davalı ...’e devredilmesine rağmen, ...’in işveren olarak kendisine talimat vermeye devam ettiğini ve iş akdinin 19.09.2012 tarihinde sona erdiğini beyanla kıdem tazminatı alacağının davalılardan tahsilini istemiştir.
Davalılar; zamanaşımı itirazında bulunduklarını, taraflar arasında işçi-işveren ilişkisi olmadığını savunarak davanın reddini dilemişlerdir.
Mahkemece; 185,00 TL ücret alacağı, 3.449,00 TL yıllık izin ücreti, 5.862,00 TL fazla mesai ücreti, 482,67 TL genel tatil ücreti alacağının davalıdan tahsiline karar verilmiş; hüküm süresi içinde taraflarca temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalıların tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı, davalıların işyerinde 01.08.2001 tarihinden iş akdinin sonlandırıldığı 19.09.2012 tarihe kadar çalıştığını iddia ederek kıdem tazminatı alacağını talep etmiştir. Davalılar ise, davacı ile aralarında işçi işveren ilişkisi bulunmadığını savunmuşlardır. Uyuşmazlığın çözümü için mahkemece dinlenen tanık beyanları ile getirtilen sigortalı hizmet cetveli birlikte değerlendirildiğinde davacının davalı yanında çalıştığı 28.02.2009 - 19.09.2012 tarihleri arasında sigortasız çalıştırılması nedeniyle iş akdini haklı nedenle feshettiği anlaşılmaktadır.
Her ne kadar, ilk derece mahkemesince; taraflar arasındaki hizmet akdinin feshedildiği tarih itibariyle 6098 Sayılı TBK"nın uygulanması gerektiği yönündeki kanaati yerinde ise de, Davacının kıdem tazminatı talebinin reddedilmesi hatalıdır. Zira maddi olayları ileri sürmek taraflara, hukuki nitelendirme yapmak ve uygulanacak kanun maddelerini belirlemek hakime aittir (6100 sayılı HMK m. 33). İddianın ileri sürülüş şekline göre davacı TBK’nun 437.
maddesinde yer alan hizmet akdini haklı nedenle feshetmiş olmaktan dolayı tazminat istemektedir. Bu nedenle uyuşmazlığa ilişkin 6098 Sayılı TBK’nun 437. maddesindeki “Haklı fesih sebepleri, taraflardan birinin sözleşmeye uymamasından doğmuşsa o taraf, sebep olduğu zararı, hizmet ilişkisine dayanan bütün haklar göz önünde tutularak, tamamen gidermekle yükümlüdür. Diğer durumlarda hâkim, bütün durum ve koşulları göz önünde tutarak haklı sebeple feshin maddi sonuçlarını serbestçe değerlendirir.” hükmü gereğince davacı lehine tazminata hükmedilmesi gerekirken yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde kıdem tazminatı talebinin davacının İş Kanunu’na tabi olmaması nedeniyle reddedilmesine karar verilmesi bozma nedenidir.
Ayrıca kabule göre de; 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 297. maddesinin son fıkrası ile "Hükmün sonuç kısmında, gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin, taleplerden her biri hakkında verilen hükümle, taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, sıra numarası altında; açık, şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gereklidir." hükmü düzenlenmiştir.
Somut uyuşmazlıkta; davacı işçilik alacaklarının davalılardan tahsilini talep etmiştir. Ancak mahkemece; yukarıda açıklanan yasal düzenleme gözetilmeyerek infazda tereddüte yol açabilecek nitelikte ‘davalıdan alınarak davacıya verilmesine’ şeklinde hüküm kurularak kabulüne karar verilen alacakların hangi davalıdan veya davalılardan tahsil edileceği açık olmadığından HMK"nun 297/son maddesi gereğince usul ve yasaya aykırıdır.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte belirtilen nedenlerle davalıların tüm, davacının ikinci bendin kapsamı dışındaki sair temyiz itirazlarının reddine, ikinci bentte açıklanan nedenlerle temyiz edilen kararın davacı yararına BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz eden davacıya iadesine, 340,85 TL bakiye temyiz harcının temyiz eden davalılara yükletilmesine, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK.nun 440.maddesi gereğince karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 17/12/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.