MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi


Yukarıda tarihi, konusu ve tarafları gösterilen hükmün; onanmasına dair Dairemizin 15.9.2014 gün ve 16099-17416 sayılı ilamıyla ilgili karar düzeltme isteminde bulunulmakla, evrak okundu, gereği düşünüldü;

6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu 1.10.2011 tarihinde yürürlüğe girmiş ise de, bu Kanuna 6217 sayılı Kanunla ilave edilen geçici 3. maddenin (1.) bendinde, Bölge Adliye Mahkemelerinin göreve başlama tarihine kadar, 1086 sayılı Kanunun kanun yollarına ilişkin hükümlerinin uygulanmasına devam olunacağı hükme bağlandığından, karar düzeltme talebinin incelenmesi gerekmiştir.
Temyiz ilamında yer alan açıklamalara göre Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 440. maddesinde sayılan sebeplerden hiçbirisine uygun olmayan karar düzeltme isteğinin REDDİNE, aynı Kanunun 442/3. maddesi gereğince; bu maddede gösterilen para cezasının miktarı 5252 sayılı Kanunun 4. maddesiyle artırıldığından ve aynı yasanın 7. maddesiyle; ceza, idari para cezasına dönüştürüldüğünden, 5326 sayılı Kabahatler Kanununun 17. maddesinin 7. fıkrasıyla da idari para cezaları her takvim yılı başından geçerli olmak üzere, önceki yıl uygulanan miktarın, o yıl için belirlenmiş olan yeniden değerleme oranında artırılarak uygulanacağı öngörülmüş olmakla, bu suretle hesaplanan 227.00 TL. idari para cezasının ve Harçlar Kanunu uyarınca alınması gerekli 52.40 TL. ilam harcının karar düzeltme talep edene yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna, oyçokluğuyla karar verildi.23.12.2014(Salı)

(Muhalif) (Muhalif)


KARŞI OY YAZISI
Davalının ortak konuttan kovulduğu konusunda değerli çoğunlukla aramızda görüş ayrılığı yoktur. Görüş ayrılığı kovulan eşin, ortak konuta dönmek zorunda olup olmadığı, diğer bir deyişle, kovan eşin kovulan eşini ortak konuta davet etmesinin sonuç doğurup doğurmayacağı noktasındadır. Türk Medeni Kanununun 164/1. maddesine göre kovan eş, terk eden eş sayılır.
Terk eden eşin, diğer eşi ortak konuta davet etmesi sonuç doğurmaz. Dolayısıyla kovan eşin Türk Medeni Kanununun 164/1. maddesine göre, dava açma hakkı bulunmamaktadır. Yukarıda izah ettiğim gerekçeyle, karar düzeltme talebinin kabulüyle yerel mahkeme kararının bozulması gerektiği görüşündeyim.

KARŞI OY YAZISI

Davacının talebi üzerine, davalı kadının müşterek eve dönmesi için ... 2. Aile Mahkemesinin 10.12.2012 gün ve 2012-527-546 D.İş sayılı ihtar kararı verilmiş ve bu karar davalı kadına 19.12.2012 tarihinde tebliğ edilmiştir. Davacı 12.03.2012 tarihinde terk (TMK. md. 164) hukuki sebebine dayalı olarak temyize konu bu davayı açmıştır. Mahkemece “davalının haklı bir sebep ileri sürmeden eve dönmediği” gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Yapılan soruşturma ve toplanan delillerden davacının davalıya fiziksel şiddet uyguladığı ve evden kovduğu anlaşılmaktadır. Sayın çoğunluk davalının ihtar üzerine kanunen korunmaya değer bir sebep olmadığı halde ortak konuta ve aile birliğine dönmediği ve dönmemekte haklı olduğunu ispat edemediği gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmesinin doğru olduğunu kabul etmiştir.
4721 Sayılı Türk Medeni Kanunu"nun 164. maddesine göre;
“Eşlerden biri, evlilik birliğinden doğan yükümlülüklerini yerine getirmemek maksadıyla diğerini terk ettiği veya haklı bir sebep olmadan ortak konuta dönmediği takdirde ayrılık, en az altı ay sürmüş ve bu durum devam etmekte ve istem üzerine hâkim tarafından yapılan ihtar sonuçsuz kalmış ise; terk edilen eş, boşanma davası açabilir. Diğerini ortak konutu terk etmeye zorlayan veya haklı bir sebep olmaksızın ortak konuta dönmesini engelleyen eş de terk etmiş sayılır. (TMK.md.164)
Yukarıya aynen metni alınan 4721 Sayılı Türk Medeni Kanunu"nun 164. maddesinin birinci fıkrasının son cümlesi ile yeni getirilen düzenleme ile artık, eşini terke zorlayan veya ortak konuta dönmesini engelleyen eş de, terk etmiş sayılmaktadır.
Davacı koca, davalı eşini fiziksel şiddet uygulayarak müşterek evden kovmuştur. Bu olgu ile yukarıda açıklanan “diğerini ortak konutu terk etmeye zorlayan veya haklı bir sebep olmaksızın ortak konuta dönmesini engelleyen eş de terk etmiş sayılır.”şeklindeki yasal düzenleme birlikte ele alındığında davacı kocanın gerçekte iddia ettiği gibi “terk edilen” değil, “terk eden” eş olduğunun kabulü gerekir.
Yargıtay Hukuk genel Kurulunun 04.11.2009 gün ve 2009/2-4 esas, 2009/484 karar sayılı ilamında da açıklandığı gibi terke dayalı boşanma davasında dava açma hakkı, kanunun açık deyimiyle sadece “terk edilen eşe” ait bulunduğundan, diğer eşi ortak konutu terke zorlayan veya ortak konuta dönmesini engelleyen eş “terk eden eş” konumunda olmakla, terk nedeniyle boşanma davası açma hakkı bulunmamaktadır. Bu sebeple terk eden eşin, terk hukuki sebebine dayanarak boşanma davası açması mümkün değildir.
Yukarıda açıklanan sebeplerle hükmün bozulması gerektiğini düşündüğüm için sayın çoğunluğun görüşüne katılmıyorum.