MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 01/09/2015 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı tesisi istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 07/04/2016 tarihli hükmün davalı tarafından tahsisi istenmesi üzerine davalının tahsis talebinin reddine dair verilen 02/09/2016 tarihli ek kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, TMK"nin 747. maddesi gereğince geçit hakkı kurulması istemine ilişkindir.
Davacılar vekili, müvekkinin maliki olduğu 485 parsel sayılı taşınmazın yola bağlantısının olmadığını, yola ulaşmak için davalıya ait 590 parsel sayılı taşınmazdan geçit hakkı kurulmasını talep ve dava etmiştir.
Davalı açılan davaya bir diyeceğinin olmadığını keşif yapılarak başka taşınmazlardan geçit tesis edilip edilemeyeceğinin belirlenmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kabulü ile, 485 parsel sayılı taşınmaz lehine; 590 parsel sayılı taşınmaz aleyhine fen bilirkişinin 22/03/2016 tarihli raporu ve ekli krokide mavi renk ve (a) harfi ile gösterdiği alandan geçit hakkı tesisine yargılama gideri ve vekalet ücretinin davalıdan alınarak davacıya ödenmesine, miktar itibariyle kesinlik sınırının altında kaldığından itiraz ve temyiz yolu kapalı olmak üzere karar verilmiştir.
Davalı 01.09.2016 tarihli dilekçe ile yargılama giderlerinin sehven kendi üzerinde bırakıldığı davacı yazılacakken yerine davalı yazılmasının maddi bir hata olduğunu belirterek maddi hatanın düzeltilmesine karar verilmesini talep etmiştir.

Mahkemece, 02.09.2016 tarihli ek karar ile davalının tashih talebinin reddine karar verilmiştir.
Ek kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Geçit hakkı kurulmasına ilişkin davalarda davanın niteliği gereği yargılama giderleri davacı üzerinde bırakılmalıdır.
Mahkemece harç ve yargılama giderlerinin davacı üzerinde bırakılması gerekirken davalı üzerinde bırakılmasına ve davalı aleyhine vekalet ücretine hükmedilmesi doğru görülmemiş ise de, belirtilen hususlar hükmün bozulmasını ve yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden ek kararın kaldırılarak 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438/7. maddesi gereğince hüküm sonucunun aşağıdaki şekilde düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile Mahkemenin 02.09.2016 tarihli ek kararının KALDIRILMASINA, hüküm sonucunun, 4.bendindeki 1,50 TL harcın ibarelerinden sonra gelen "davalıdan" ibaresi çıkartılarak yerine "davacıdan" ibaresinin eklenmesine, (5). bendindeki 1.024,80-TL yargılama giderinin ibarelerinden sonra gelen "davalıdan" ibaresi çıkartılarak yerine "davacıdan" ibaresinin eklenmesine, 7. bendindeki ‘’Davacı kendisini vekille temsil ettirdiğinden yürürlükteki AAÜT"ye göre 235,12-TL vekalet ücretinin davalıdan alınarak davacıya ödenmesine,’ şeklindeki ibarelerin tamamının hükümden çıkarılarak yerine yeni bir bent olarak “ Davanın niteliği gereği harç, vekalet ücreti ve yargılama giderlerinin davacı üzerinde bırakılmasına” ibarelerinin eklenmesine, hükmün DEĞİŞTİRİLMİŞ ve DÜZELTİLMİŞ bu şekliyle ONANMASINA, peşin yatırılan harcın yatırana iadesine, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 08.07.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.