Yargıtay 3. Hukuk Dairesi 2022/1266 Esas 2022/3147 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki alacak ve tazminat davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı; ... adresindeki binasını davalıyla imzaladığı 31/07/2008 tarihli kira sözleşmesi ile öğrenci yurdu olarak kiraya verdiğini, kira sözleşmesinin her yıl yenilendiğini, davalının tevdi mahalli tayin ettirmek suretiyle kira sözleşmesini tek taraflı ve haksız şekilde feshettiğini, fesih bildirimi ancak yeni kira dönemi sonunda geçerli olabileceğinden davalının 31/07/2013 dönemine kadar olan kiralardan sorumlu olduğunu, ayrıca tahliyeden sonra davalının meydana getirdiği kalıcı değişikliklerin onarılmayıp bırakılmasından dolayı taşınmazı kiraya veremediğini, onarım için tadilatlara başladığını ileri sürerek; 2013 yılı Temmuz ayına kadar ödenmeyen kira alacakları, binanın aynı koşullarda kiraya verilmesi için geçecek 1,5 aylık tamirat süresindeki kira alacakları, bilirkişi tarafından yeniden kiraya verilene kadar geçecek süredeki kira alacakları, davalı tarafından yapılması gerekirken yapılmayan bina tadilat masrafı, açılan davalar nedeniyle ödenen harç ve yargılama giderleri ile ödenmesi gereken vekalet ücretlerinden kaynaklanan toplam 105.527,60 TL maddi tazminat ile 5.000 TL manevi tazminatın davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı; davacının anahtarların teslimi için yapılan ihtarlara rağmen bir takım şartlar ileri sürerek taşınmazı teslim almamakta direnmesi üzerine başvurduğu Ankara 7. Sulh Hukuk Mahkemesinin 02/04/2013 tarihli ve 2013/16-19 D.İş sayılı ile tevdi mahalli tayin edilmesi üzerine binanın anahtarının 05/04/2013 tarihinde tutanakla teslim edildiğini, davacının kira bedeli alabilmek için anahtarları teslim almaya yanaşmadığının sabit olduğunu, oturulmayan boş bina için kira ödenmesinin mümkün olmadığını, davacının manevi tazminat isteyebilme şartlarının oluşmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; davanın kısmen kabulü ile 62.749,60 TL’nin dava tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte tahsiline, manevi tazminat talebinin davanın niteliğine göre şartları olmadığından reddine yönelik olarak verilen hüküm, tarafların temyizi üzerine, Dairemizin 14/03/2019 tarihli ve 2017/5166 E. 2019/2133 K. sayılı kararıyla; davalının tüm, davacının sair temyiz itirazları reddedildikten sonra, davacının kiralanan taşınmazı yeniden kiraya verebilmesi için 5 aylık makul süre gerektiğinden, tamir süresi olarak 1,5 aylık talebiyle bağlı kalınmak suretiyle 2,5 aylık daha makul süre kira bedeline hükmedilmesi gerektiğinden bahisle bozulmuştur.
Mahkemece, bozmaya uyularak yapılan yargılama neticesinde; davanın kısmen kabulü ile 87.749,60 TL'nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline, davacının manevi tazminat talebi ve vekalet ücreti sözleşmelerinden kaynaklanan alacaklarının tahsili talepleri yönünden verilen hüküm kesinleştiğinden bu talepler yönünden yeniden esas hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiş; hüküm, davalı tarafça temyiz edilmiştir.
1- Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm kurulmuş olmasına ve bozmanın kapsamı dışında kalarak kesinleşmiş olan yönlere ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesinin artık mümkün olmamasına göre, davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2- Davalı bakanlık, 492 sayılı Harçlar Kanunu'nun 13/j maddesi uyarınca yargı harçlarından muaf olmasına rağmen, mahkemece davacı tarafından yatırılan harçların yargılama gideri olarak davalı bakanlıktan tahsili ile bakiye haçtan sorumlu tutulmuş olması usul ve kanuna aykırı olup, bozmayı gerektirir.
Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, hükmün düzeltilerek onanması HMK'nın 438 inci maddesinin yedinci fıkrası hükmü gereğidir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının REDDİNE, ikinci bentte açıklanan nedenlerle temyiz olunan kararın hüküm fıkrasının 3. ve 4. bentlerinin çıkartılarak yerlerine sırasıyla, "3- Davalı kurum harçtan muaf olduğundan harç alınmasına yer olmadığına", "4- Davacı tarafça peşin ve tamamlama harcı olarak yatırılan toplam 2.494,80 TL'nin karar kesinleştiğinde ve talep halinde davacıya iadesine," bentlerinin yazılmasına, hükmün düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, 6100 sayılı HMK'nın Geçici Madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK'nın 440. maddesi gereğince kararın tebliğinden itibaren 15 günlük süre içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 05/04/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.