Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2022/422 Esas 2022/1705 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : TCK'nın 179/3-2, 53, 58, CMK’nın 251/3. maddeleri gereğince mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5271 sayılı CMK'nın 17/10/2019 tarihli ve 7188 sayılı Kanunun 24. maddesi yeniden düzenlenmiş olan ''Basit Yargılama Usulü'' başlıklı 251. maddenin 1. fıkrasında yer alan ''Asliye Ceza Mahkemesince iddianamenin kabulünden sonra adli para cezasını ve/veya üst sınırı veya daha az süreli hapis cezasını gerektiren suçlarda" basit yargılama usulünün uygulanıp uygulanmama takdirinin mahkemeye bırakıldığı, bozma ilamına uyularak yapılan yargılamada mahkemece genel hükümlere göre yargılamaya devam edilip karar verildiği gözetildiğinde mahkemenin uygulama yapılmayacağını ilişkin takdirinin olduğu anlaşılmakla yapılan incelemede;
T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK'nın 53. maddesine ilişkin olan 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararının 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazetede yayımlanmış olması nedeniyle, iptal kararı doğrultusunda TCK'nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesi gerekliliğinin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
5271 sayılı CMK’nın 251/1. maddesinde de belirtildiği üzere; asliye ceza mahkemesince, iddianamenin kabulünden sonra adli para cezasını ve/veya üst sınırı iki yıl veya daha az süreli hapis cezasını gerektiren suçlarda basit yargılama usulünün uygulanmasına karar verilebildiği, böylece uygulamanın hakimin takdir yetkisinde olduğu, amir hüküm olmadığı, anılan maddeye 08.07.2021 tarihinde ilave edilen düzenlemeye göre de duruşma günü belirlendikten sonra basit yargılama usulü uygulanmayacağı nazara alındığında,
Yerel mahkemece 05.10.2021 tarihli duruşmada basit yargılama usulünün uygulanmasına yer olmadığı kararı verildikten sonra, genel hükümlere göre yargılama yapması gerekirken; iptal kararının neticesi itibariyle maddi ceza hukukuna ilişkin ve sanık lehine olması, "makul sürede yargılama ilkesi", "usul ekonomisi ilkesi" ve "evreden dönülmezlik ilkesi" bir bütün olarak gözetildiğinde, sonuç cezada Ceza Muhakemesi Kanunu 251/3. madde ve fıkrası uyarınca 1/4 oranında indirim yapılmasının zorunlu ve sanık hakkında kazanılmış hak ihtisas ettiği, zira, basit yargılama usulüne geçilmesinin usul ekonomisi ilkesi, evreden dönülmezlik ilkesi ve makul sürede yargılama ilkesine aykırı olup mümkün olmaması sebebiyle basit yargılama usulüne dönülemeyeceğinden hakkında 1/4 oranında indirim uygulanması halinde sanığın kabul edip etmeyeceğinin başka bir anlatımla, itiraz edip etmeyeceğinin belirlenemeyeceği gözetilerek sanık hakkında basit yargılama usulü uygulanmaksızın kazanılmış hak müessesesi gereği hükmolunan sonuç cezada Ceza Muhakemesi Kanunu 251/3. madde ve fıkrası gereği 1/4 indirim yapılarak yazılı şekilde karar verilmesi, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Olay günü sanığın sevk ve idaresindeki aracı ile seyir halindeyken yapılan yol kontrolünde 112 promil alkollü olduğunun tespit edildiği ve olay tarihinde alkolün etkisi altında, emniyetli bir şekilde araç sevk ve idare edemeyecek durumda olmasına rağmen araç kullanarak trafik güvenliğini kasten tehlikeye soktuğu anlaşılmakla, mahkemenin kabul ve takdirinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın lehe hükümlerin uygulanmamasının hatalı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 07.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.