Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/7700 Esas 2022/1325 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : 5271 sayılı CMK'nın 231/11. maddesi uyarınca hükmün
açıklanması ile; TCK'nın 85/1, 62, 53/1-3. maddeleri gereğince
mahkûmiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ile katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Taksirle öldürme suçundan sanık hakkında yapılan yargılama sonucunda, TCK'nın 85/1, 62. maddeleri gereğince 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/5. maddesi gereğince sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, aynı maddenin 8. fıkrası uyarınca 5 yıllık denetim süresine tabi tutulmasına dair İstanbul Anadolu 30. Asliye Ceza Mahkemesinin 12/09/2013 tarih ve 2012/1412-2013/1160 sayılı kararının 08/10/2013 tarihinde kesinleşmesine müteakip sanığın denetim süresi içinde 14/07/2018 tarihinde TCK'nın 86/2 maddesinde tanımlanan yaralama suçunu işlediği ve İstanbul Anadolu 30. Asliye Ceza Mahkemesinin 23/06/2020 tarih ve 2019/510-2020/257 sayılı karar ile sanığın mahkumiyetine karar verildiği, hükmün 01/07/2020 tarihinde kesinleştiği ve ihbar üzerine dosya yeniden ele alınarak önceki hükmün 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/11. maddesi gereğince açıklanmasına dair kararı kapsayan dosya incelendi.
Sanığın gözaltında ve tutuklulukta geçirdiği sürenin TCK'nın 63. maddesi uyarınca mahsubuna karar verilmemiş ise de; cezanın infazı sırasında nazara alınması mümkün bulunan bu husus bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin, kusura, delillerin değerlendirilmesinde ve kusur izafesi yapılmasında hata edilerek fiili sabit gören ve yerel mahkeme kararı yerinde olmadığına, kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna; katılanlar vekilinin tayin edilen cezaya, takdiri indirim uygulanmasına, kusur tespitine, kararın hukuka aykırı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Olay günü, İETT otobüs şoförü olan sanığın sevk ve idaresindeki otobüs ile meskun mahalde, yaya geçidi levhasının olduğu orta refüj ile bölünmüş asfalt kaplama yolda seyir halinde iken, olay mahalline geldiğinde yolun solundan sağına karşıdan karşıya geçmek amacı ile orta refüj üzerinden yola giren yaya ...'ye çarpması sonucu yayanın ölümü ile neticelenen olayda; kaza tespit tutanağı, 31.08.2009 tarihli keşfe dayalı düzenlenen bilirkişi raporu ve Adli Tıp Kurumu İstanbul Trafik İhtisas Dairesi Başkanlığına ait 20.05.2013 tarih ve 2185 sayılı raporunun (I) numaralı tespitlerine göre; sanığın yönetimindeki otobüs ile yola gereken dikkati vermeyip, olay yeri yaya geçidi mahalline asgari hızla müteyakkız bir şekilde yaklaşmadığı, geçiş için sol taraftan yaya geçidi mahallini kullanarak kaplamaya giriş yapan müteveffa yayaya ilk geçiş hakkını bırakmayıp dikkatsiz, özensiz ve nizamlara aykırı hareket etmiş olduğundan asli kusurlu olduğunun kabul ve tespit edildiği anlaşılarak yapılan incelemede; taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK'nın 61/1. ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle aynı Kanunun 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, asli kusurlu olarak meydana getirdiği kaza sonucu bir kişinin ölümüne neden olan sanık hakkında, adalet ve hakkaniyet kuralları uyarınca cezada orantılılık ilkesi gözetilerek alt sınırdan uzaklaşmak suretiyle ceza tayini gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurularak sanık hakkında eksik cezaya hükmolunması
2- 5237 sayılı TCK'nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden, taksirle öldürme suçundan hüküm kurulurken anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin ve katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 23/02/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.