MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ


DAVA : Davacı, kıdem ve ihbar tazminatı, fazla mesai ücreti ve manevi tazminat ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, davacının davalının işletmesi altında bulunan hastanede 23.08.2002 tarihinden itibaren ambulans şoförü olarak çalışmaya başladığını, davacının davalının işlettiği Bodrum Üniversal Hospital Hastanesinde işe giriş tarihinden itibaren her ay ayda üçyüzaltmış saat çalıştığını, bu fazla çalışma sebebi ile bazı aylar eksik olarak ücret ödendiğini, bazı aylar ise hiç fazla mesai ücreti ödenmediğini, hastane yönetimine fazla mesai ücretlerinin ödenmesi hususunda talepte bulunmasına rağmen davalının bu taleplere cevap vermediğini, bunun üzerine ihtarname keşide edilerek fazla mesai ücretlerinin ödenmesinin talep edildiğini, fazla mesai ücretlerinin ödenmemesi sebebi ile iş sözleşmesini haklı olarak feshettiğini, ödeme yapılmaması sebebi ile davacının manevi zarara uğradığını belirterek kıdem ve ihbar tazminatı, manevi tazminat ve fazla mesai alacağının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının iş sözleşmesinin haklı olarak feshedildiğini, davacının yıllık iznini kullandığı dönemde başka bir klinikte iş sözleşmesi konusunda mutabakata vardığını, davacıya ödenmemiş fazla mesai alacağı bulunmadığını, davacının iş sözleşmesinin yıllık izin dönüşü görevine başlamaması üzerine tutulan tutanaklarla ve işe davete rağmen görevine dönmemesi üzerine zorunlu olarak feshedildiğini, davacının davalı şirketten alacağı bulunmadığını, davacının ücret alacaklarının da zamanaşımına uğradığını belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalı tarafından temyiz edilmiştir.
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Fazla çalışma ücretlerinin hesabı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanununun 63. maddesinde çalışma süresi haftada en çok kırkbeş saat olarak belirtilmiştir. Ancak tarafların anlaşması ile bu normal çalışma süresinin, haftanın çalışılan günlerine günde onbir saati aşmamak koşulu ile farklı şekilde dağıtılabileceği ilkesi benimsenmiştir. Yasanın 41. maddesine göre fazla çalışma, kanunda yazılı koşullar çerçevesinde haftalık kırkbeş saati aşan çalışmalar olup, 63. madde hükmüne göre denkleştirme esasının uygulandığı hallerde, işçinin haftalık çalışma süresi, normal haftalık iş süresini aşmamak koşulu ile bazı haftalarda toplam kırkbeş saati aşsa dahi bu çalışmalar fazla çalışma sayılmaz.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Dairemizin yerleşik uygulamasına göre, bir işçinin günde en fazla fiilen ondört saat çalışabileceğinin kabulü gerekir. Bu durumda yirmidört saat çalışıp yirmidört saat dinlenme usulüyle yapılan çalışmalarda bir hafta üç gün diğer hafta ise dört gün çalışma yapılacağından, yukarıda bahsedilen 63. madde hükmü gereğince, haftalık normal çalışma süresi dolmamış olsa dahi günlük onbir saati aşan çalışmalar fazla çalışma sayılması sebebiyle bu çalışma sisteminde işçi ilk bir hafta (3x3=) dokuz saat takip eden hafta ise (4x3=) oniki saat fazla çalışma yapmış sayılmalıdır.
Somut olayda; davacının davalıya ait işyerinde ambulans şoförü olarak çalıştığı, çalışma düzeninin yirmidört saat çalışma yirmidört saat dinlenme esası üzerine olduğunun her iki taraf tanıklarının beyanlarından anlaşılması karşısında davacının fazla mesai alacağının yukarıda belirtilen hesap yöntemi ile tespiti gerekirken yanlış değerlendirmeler içeren ve fazla mesai hesabını aylık olarak hesaplayan bilirkişi raporuna itibarla hüküm kurulması hatalıdır.
SONUÇ:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 01.04.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.