MAHKEMESİ:İş Mahkemesi


Davacı, Kuruma başvuru tarihi itibariyle yaşlılık aylığı almaya hak kazandığının tespitine karar verilmesini istemiştir.Mahkeme bozmaya uyarak ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine karar vermiştir.Hükmün, davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar verildi.
TÜRK MİLLETİ ADINA

K A R A R
Dava, davacının davalı Kuruma başvuru tarihi itibariyle emeklilik şartlarını taşıdığının ve talep tarihinden itibaren davacıya yaşlılık aylığı bağlanması gerektiğinin tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, Dairemizin 28/09/2017 tarih, 2016/9984 E. 2017/6951 K. sayılı bozma ilamına uyularak yapılan yargılama neticesinde " ... 4759 sayılı kanunun 7. Maddesi ile değişik 1479 sayılı kanunun geçici 10/g maddesi uyarınca davacının 50 yaş ve 9000 gün prim ödeme koşulları ile yaşlılık aylığına hak kazanacağı, davacının bu kapsamda 9582 günlük prim ödemesinin bulunduğu, prim ödeme şartını taşıdığı, ancak 50 yaş koşulunu 01.01.2015 tarihinde sağladığı, yaşlılık tahsis talep tarihi itibari ile 50 yaş şartını taşımadığından yaşlılık aylığına hak kazanamayacağı" gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.Dosyadaki kayıt ve belgelerden, davacının 03/01/1989-17/02/1989 ve 15/01/1990- 27/04/1993 tarihleri arasında vergi mükellefiyetinin bulunduğu, 31/12/1998-23/06/2008 tarihleri arasında ... Otomotiv Tarım Ürünleri Ltd. Şti."nin ortağı olduğu, 23/06/2000 tarihinden itibaren de ... Ltd. Şti. ortaklığının devam ettiği, 06/06/1990 tarihinde Kurum kayıtlarına intikal eden giriş bildirgesi ile 03/01/1989 tarihi itibariyle tescilinin yapıldığı, tahsis talebinde bulunduğu 29/12/2014 tarihine kadar da sigortalılığının devam ettirilerek yıllar içinde tüm primlerin davacıdan tahsil edildiği, davacının 04/09/1985-06/03/1987 tarihleri arasındaki 225 gün askerlik süresini borçlandığı, davacının tahsis talebinde bulunmasından sonra Kurum tarafından kayıtların yeniden incelenmesi ile sigortalılık tarihlerinin yukarıda belirtilen vergi mükellefiyet ve şirket ortaklığı sürelerine göre yeniden düzenlendiği ve tahsis talebinin yeniden düzenlenen bu sigortalılık sürelerine göre reddedildiği anlaşılmaktadır.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 1479 sayılı Yasa"nın 35 ve geçici 10/1-g maddeleri gereğince davacının yaşlılık aylığına hak kazanabilmesi için tahsis talebinde bulunması, 25 tam yıl prim ödemesi ve 50 yaşını bitirmiş olması gerekmektedir. Somut olayda, davacının yaşlılık aylığı bağlanması için 29/12/2014 tarihinde kuruma yazılı başvurusu mevcut olduğu gibi, tahsis tarihinde prim borcu da olmadığı anlaşılmaktadır. 50 yaş koşulunu ise tahsis talep tarihinden iki gün sonraki 01/01/2014 tarihinde sağlamaktadır. Davacının yaş koşulunu sağlaması için arada çok kısa bir süre ( 2 gün) kaldığı değerlendirilerek davacıya tahsis talep tarihini takip eden aybaşından itibaren yaşlılık aylığı bağlanması gerekirken hatalı değerlendirme ile davanın reddine dair karar verilmesi hatalıdır.Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulmaksızın yaş şartını yerine getirmediğinden bahisle davanın reddine dair karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.O halde, davacı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 03/12/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.