Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/5761 Esas 2022/905 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle öldürme
Hüküm : 1. Sanık ... hakkında; CMK'nın 223/2-a maddesi gereğince beraat
2. Sanık ... hakkında; TCK'nın 85/2, 62, 50/4, 52/4, 63. maddeleri gereğince mahkumiyet
3. Sanık ... hakkında; TCK'nın 85/2, 62, 50/4, 52/4, 63. maddeleri gereğince mahkumiyet 4. Sanık ... hakkında; TCK'nın 85/2, 62, 50/4, 52/4, 63. maddeleri gereğince mahkumiyet 5. Sanık ... hakkında; TCK'nın 85/2, 62, 50/4, 52/4, 63. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanık ...'in beraatine ilişkin hüküm ile sanıklar ..., ... ve ...'nin mahkumiyetine ilişkin hüküm katılan vekili tarafından, sanık ...'un mahkumiyetine ilişkin hüküm ise katılan vekili ile sanık ... müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
A. Katılan ... vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Katılan ...'ın dosyada mevcut nüfus kaydına göre 10/11/2014 tarihinde öldüğü, katılan ...'ın ölümü nedeniyle CMK'nın 243. maddesi gereğince katılma kararının hükümsüz kaldığı ve vekalet ilişkisinin sona erdiği, ancak aynı madde gereğince mirasçıların katılanın haklarını takip etmek üzere davaya katılabilmeleri mümkün olduğundan, Dairemizin 18/11/2020 tarihli tevdi kararı gereğince ölen ...'ın mirasçılarına gerekçeli kararın usulüne uygun tebliğ edildiği, ancak katılan ...'ın mirasçılarının kararı temyiz etmediği, aynı zamanda katılan ...'ın ölmesi sebebiyle vekilinin de hükmü temyiz etme hakkının bulunmadığı anlaşıldığından, ölen katılan ... adına temyiz isteminde bulunan vekilinin temyiz isteminin, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak REDDİNE,
B.Sanık ... müdafinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Bozma ilamına uyularak, yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin kusur durumuna ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazının reddine, ancak;
Dosya içeriğine göre; İstanbul Su ve Kanalizasyon İdaresi, Gaziosmanpaşa Şube Müdürlüğü sorumluluk sahası içerisindeki su, kanal ve yağmur suyu yapım bakım ve rehabilitasyon işini 21/03/2006 tarihinde Atilla İnşaat A.Ş ile imzaladığı sözleşme ile bu firmaya yüklediği, olay günü saat 13.40 sıralarında su kanal rehabilitasyon işinin kazı çalışmaları esnasında sanık ...'un sevk ve idaresindeki iş makinesi ile doğalgaz borusuna zarar vermesi sonucu patlamanın meydana geldiği ve ...'ın öldüğü, ...'ın basit bir tıbbi müdahale ile iyileşemeyecek şekilde, ..., ..., ... ,... ve ...'ın ise basit bir tıbbi müdahale ile iyileşebilecek şekilde yaralandığı olayda; İstanbul Teknik Üniversitesinde görevli bilirkişi heyeti tarafından tanzim edilen 03/08/2018 tarihli raporda; sanık ...'un operatörlük belgesi olmamasına rağmen iş makinesini kullanması ile doğalgaz boru hattının bulunduğu yer ve yol zemininden itibaren aşağıya doğru nelerin olduğu hususunda gerekli ve yeterli bilgi verilmesine rağmen dikkatsizce iş makinesi ile çalışması sebebiyle asli kusurlu olduğu belirtildiği, hükme esas alınan bu raporun oluş ve dosya kapsamına uygun olduğu anlaşılmakla yapılan incelemede;
Taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK'nın 61/1. ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle aynı Kanunun 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, asli kusurlu olarak bir kişinin ölümü ile altı kişinin yaralanmasına sebebiyet veren sanık hakkında, adalet ve hakkaniyet kuralları uyarınca cezada orantılılık ilkesi gözetilerek alt sınırdan daha fazla uzaklaşmak suretiyle ceza tayini gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurularak sanık hakkında eksik cezaya hükmolunması, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
1. Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK'nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2. Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken TCK’nın 50/4. maddesi yönlendirmesi ile TCK’nın 50/1-a maddesi olarak gösterilmesi gerekirken TCK’nın 50/4 maddesi olarak gösterilmesi ve hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken, adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısı ve uygulama maddesi olan TCK'nın 52/3. maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK'nın 232/6. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık ... müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 2. fıkrasının 1. paragrafındaki ''sanığın amaç ve saiki'' ibaresinin çıkarılması ve aynı fıkranın 5. paragrafı çıkarılarak yerine “Sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu nazara alınarak, TCK'nın 50/4. maddesi yollamasıyla 50/1-a. maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine; TCK'nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 910 tam gün olarak belirlenmesine, TCK'nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve diğer şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 30 TL hesabıyla 27.300 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına" ibaresinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 09/02/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.