MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacılar kendi adlarına asaleten ..."a velayeten ... ve ... vekilleri Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 21/09/2012 gününde verilen dilekçe ile haksız eylem nedeniyle manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 30/06/2015 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan davacıların temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hâkimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Davalının temyiz itirazları yönünden:
Davalı HUMK’nun 432/1. maddesinde yazılı onbeş günlük ve 427/4 ve 433/2. maddelerinde belirlenen on günlük süreleri geçirdikten sonra temyiz başvurusunda bulunduğuna göre temyiz dilekçesi reddedilmelidir.
2-Davacıların temyiz itirazları yönünden:
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre yerinde bulunmayan temyiz itirazları reddedilmelidir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın, yukarıda (2) no’lu bentte gösterilen nedenlerle davacıların temyiz istemi yönünden ONANMASINA, (1) no’lu bentte gösterilen nedenlerle davalının temyiz dilekçesinin REDDİNE ve aşağıda yazılı onama harcının davacılara yükletilmesine, davalıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 25/03/2019 gününde oy çokluğuyla karar verildi.
KARŞI OY YAZISI

Dava, davacılardan ..."un olay tarihinide onüç yaşında iken davalının nitelikli cinsel istismarına uğradığı iddiasına dayalı manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; kararı davacılar ve davalı temyiz etmişlerdir.
TBK 58. maddesi (818 sayılı BK 49. maddesi) hükmüne göre, kişilik hakları hukuka aykırı olarak saldırıya uğrayan kimse manevi tazminata hükmedilmesini isteyebilir. Hâkim manevi tazminatın miktarını tayin ederken saldırı teşkil eden eylem ve olayın özelliği yanında tarafların kusur oranını, sıfatını, işgal ettikleri makamı ve diğer sosyal ve ekonomik durumlarını da dikkate almalıdır. Miktarın belirlenmesinde her olaya göre değişebilecek özel hal ve şartların bulunacağı da gözetilerek takdir hakkını etkileyecek nedenleri karar yerinde objektif olarak gösterilmelidir. Çünkü kanunun takdir hakkı verdiği hususlarda hâkimin hukuka ve hakkaniyete göre hüküm vereceği Türk Medeni Kanunu’nun 4. maddesinde belirtilmiştir. Hükmedilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir fonksiyonu olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi mal varlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek miktar, mevcut halde elde edilmek istenilen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır.
Davaya konu olayda; olay tarihi, eylemin niteliği, davacıların konumu ve yukarıdaki ilkeler gözetildiğinde davacıların herbiri yararına hüküm altına alınan manevi tazminat miktarlarının çok az olması nedeniyle kararın davacılar yararına bozulması gerektiğini düşündüğümden sayın çoğunluğun ikincin bentteki onama görüşüne katılmıyorum. 25/03/2019