Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/8856 Esas 2022/588 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : Her iki sanık hakkında; TCK’nın 89/1, 89/2-b,62/1,
CMK’nın 251/3, TCK’nın 52/2-4, 53/6. maddeleri uyarınca
mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hükümler, sanıklar müdafileri tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dairemizin bozma ilamına uyan mahkemece sanıklar hakkında basit yargılama usulüne göre yargılama yapıldığı ve 08.03.2021 tarih, 2021/5 esas, 2021/171 sayılı karar ile her iki sanık hakkında, TCK’nın 89/1, 89/2-b, 62/1, CMK’nın 251/3, TCK’nın 52/2-4, 53/6. maddeleri uyarınca 4.500 -TL adli para cezası ile belirli süre ile meslek veya sanatlarını yapmalarının yasaklanmasına karar verildiği, sanıklar müdafileri tarafından CMK’nın 252. maddesi uyarınca sözkonusu karara yasal süresi içinde itiraz edildiği, itiraz üzerine hükmü veren Tekirdağ 2. Asliye Ceza Mahkemesinin genel hükümlere göre yaptığı yargılama sonucu 23.09.2021 tarih, 2021/169 esas-2021/536 karar sayılı ilamını kapsayan dosya incelendi;
Sanık ...’in Bolca mantı isimli işletmede fabrika müdürü, sanık ...’in ise sözleşmeli iş güvenliği uzmanı olarak, yarı zamanlı çalıştığı, haftada bir gün fabrikaya gelmek suretiyle çalışanlara iş güvenliği eğitimi verdiği, katılan işçinin 19.01.2015 tarihinde fabrikanın milföy paketleme bölümünde çalışmaya başladığı, olay tarihinde akşam vardiyasında çalışan katılanın, çalıştığı hamur paketleme makinesinin taşıyıcı döner bant kısmına yapışan hamurları bantlar yürür iken eldivenli olarak temizlediği sırada, sol elinin dakikada 20 devir hızı ile dönen hamur bandının silindirine sıkıştırdığı ve sol el 2. parmağında birinci derece kırık oluşacak şekilde yaralanmasına neden olduğu olayda;
5271 sayılı Ceza Muhakemeli Kanunun “Basit yargılama usulünde itiraz” başlıklı 252. maddesinin 3. fıkrasında “Mahkeme, ikinci fıkra uyarınca hüküm verirken, 251 inci madde kapsamında basit yargılama usulüne göre verdiği hükümle bağlı değildir. Ancak, itirazın sanık dışındaki kişiler tarafından yapıldığı hâllerde 251. maddenin üçüncü fıkrası uyarınca yapılan indirim korunur.” hükmüne yer verildiği, basit yargılama usulüne itirazın yalnızca sanıklar müdafileri tarafından yapılması karşısında, sanıklar hakkında CMK’nın 251/3. fıkrasındaki indirimin sanıklar hakkında uygulanmayacağı gözetilmeden, sanıklar hakkında CMK’nın 251/3. maddesi uyarınca sonuç cezadan ¼ oranında indirim yapılması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre; sanık ... müdafinin, katılana iş güvenliği eğitiminin verildiğine, makinenin kullanımı ve temizliğine dair talimat ve uyarıların asılı olduğuna, kazanın tamamen katılanın dikkatsizliği sonucu meydana gelmesi nedeni ile sanığın kusuruna ilişkin illiyet bağının bulunmadığına, hükmün açıklanmasının geri bırakılması ve erteleme hükümlerinin uygulanması gerektiğine; sanık ... müdafiinin ise sanık tarafından haftada bir fabrikaya gelinerek gerekli eğitimlerin verildiğine, hükmün açıklanmasının geri bırakılması ve erteleme hükümlerinin uygulanması gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- TCK'nın 53/6. maddesinde “belirli bir meslek veya sanatın ya da trafik düzeninin gerektirdiği dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırılık dolayısıyla işlenen taksirli suçtan mahkumiyet halinde 3 aydan 3 yıla kadar bu meslek veya sanatın icrasının yasaklanmasına ya da sürücü belgesinin geri alınabileceğine karar verilebileceğinin düzenlendiği, bir mesleğin icrasının yasaklanabilmesi için ruhsatnameye bağlı olarak yürütülmesi gerekmekte olup, işletme müdürü olan sanık ... ile iş güvenliği uzmanı olan sanık ...’in çalışmaları ruhsatnameye bağlı olarak yürütülen bir meslek olmadığı nazara alınmadan çalışma hürriyetini kısıtlayacak şekilde genel bir ifade ile meslek ve sanattan yasaklanmalarına karar verilmesi,
2-Taksirle işlenen suçlarda iştirak hükümlerinin uygulanamayacağı gözetilerek, yargılama giderinin her bir sanığa sebebiyet verdikleri tutar kadar ayrı ayrı yükletilmesine karar verilmesi gerekirken, yargılama giderlerinin eşit olarak tahsiline karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükümlerin bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün 8. ve 9. paragraflarının hükümden çıkarılmasına, yargılama giderine ilişkin paragrafta yer alan “eşit oranda” ibaresinin “sebebiyet verdikleri oranda” olarak değiştirilmesi ve hükümlerdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 25.01.2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.