Yargıtay 3. Hukuk Dairesi 2021/9276 Esas 2022/1210 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki itirazın iptali davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı;..., Genel Müdürlüğünde kapsam dışı personel statüsünde uzman olarak görev yapmakta iken 60 yaşını doldurduğu gerekçesiyle 26/07/2006 tarihinde re'sen emekliye sevk edildiğini, açtığı dava sonucu mahkemece verilen yürütmenin durdurulması kararı üzerine 31/12/2010 tarihinde kamu görevine iade edildiğini, kesinleşen Ankara 2. İdare Mahkemesinin 19/09/2012 tarihli ve 2012/1170 E. 2012/1694 K. sayılı kararı ile de re’sen emekliye sevk işleminin iptaline karar verilerek parasal haklarının da faiziyle birlikte ödenmesine karar verildiğini, davalı kurumun kazandığı iptal davasını aleyhine uygulayarak usulüne göre emekli olduğu 15/07/2006 - 31/03/2011 tarihleri arasında ödenmiş aylık ve ek ödemeler nedeniyle borç çıkardığını 99.283,31 TL'yi 31/03/2011 tarihinde ödediğini, 6552 sayılı Kanun'un 64. maddesi gereği dava açmadan önce davalı kuruma başvurduğu halde herhangi bir sonuç alamadığını, bu sebeple ödemiş olduğu bedelin tahsili için takip başlattığını ancak takibe haksız olarak itiraz edildiğini ileri sürerek; takibe yapılan itirazın iptali ile ödemenin yapıldığı 31/03/2011 tarihinden itibaren faiz yürütülmek sureti ile takibin devamına ve lehine icra inkar tazminatına karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı; davacının özlük haklarının re’sen emekliye sevk işleminden itibaren mahkeme kararı ile birlikte iadesine karar verildiğini, dolayısıyla kendileri tarafından ödenen ve 15/07/2006 – 31/12/2010 tarihleri arasında mükerrer ödemeye sebebiyet veren bedellerin davacıdan geri alındığını, davacının dava açmakta kötü niyetli olduğunu savunarak, davanın reddini ve lehine tazminata hükmedilmesini istemiştir.
Davanın açıldığı iş mahkemesince; davanın kısmen kabulüne dair verilen karar, davalı vekilinin temyizi üzerine, Yargıtay 10. Hukuk Dairesinin 21/02/2019 tarihli ve 2017/25 E. – 2019/1515 K. sayılı kararı ile davaya bakma görevinin genel mahkemelere ait olduğu gerekçesi ile bozulmuştur.
Görevli mahkemece; davacının re’sen emekliye sevk edilmesi sebebi ile 15/07/2006 tarihinde aylık bağlanmasına karar verildiği, davacının resen emekliye sevk işlemine karşı Ankara 2. İdare Mahkemesinin 2012/1170 E. sayılı dosyasında açtığı davanın kabul edilmesi sonucunda davalı kurum tarafından tekrar işe başlatıldığı, işyeri tarafından yatırılması gereken keseneklerin intikali neticesinde ise davalı kurum tarafından aylık bağlama işlemi iptal edilerek 15/07/2006-31/03/2011 tarih aralığında ödenen 99.283,31 TL'lik yaşlılık aylığının davacıdan talep edildiği ve davacı tarafından bu tutarın 31/03/2011 tarihinde ödendiği, davacının yersiz ödemenin çıkartıldığı devre olan 15/07/2006-31/03/2011 tarih aralığında emekli aylığı ödenmesine ilişkin koşulları sağlamış olması sebebiyle yasal şartlara uygun olarak gerçekleşen yaşlılık aylığı tahsis işleminin davalı tarafından geçersiz sayılmasının mümkün olmadığı, bu sebeple davacı tarafından yapılan ödemenin davalı açısından sebepsiz zenginleşme teşkil ettiği gerekçesiyle, davanın kısmen kabulü ile takibe yapılan itirazın asıl alacak tutarı olan 99.283,31TL yönünden iptali ile işlemiş faiz talebinin takip tarihinden itibaren yeniden hesaplanmasına, icra inkar tazminatının reddine karar verilmiş, karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, re’sen emekliye sevk işlemi nedeni ile ödenen emekli maaşlarının davalı idare tarafından geri alınması sebebi ile bu bedellerin tahsili amacı ile başlatılan takibe vaki itirazın iptali istemine ilişkindir.
Somut olayda; mahkemece davacının 15/07/2006-31/12/2010 tarihleri arasında emekli statüsünde olduğu, dolayısıyla kendine ödenen maaşların koşulunu sağladığı gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiş ise de, re’sen emekliye sevk işleminin iptaline karar verildiği, ayrıca kararda davacının re’sen emekliye sevk edildiği tarihten itibaren özlük haklarının iadesine karar verildiği dolayısıyla 15/07/2006-31/12/2010 tarihleri arasında çalışan kişi gibi tüm alması gereken haklarının kendisine iade edildiği anlaşılmaktadır.
Hal böyle olunca, mahkemece; idare mahkemesi kararında emeklilik işleminin iptaline karar verilmekle davacının emekli sıfatının artık bulunmadığı, dolayısıyla emekli maaşı alma koşullarının ortadan kalktığı gözetilerek davanın reddine karar verilmesi gerekirken, yanılgılı değerlendirme ile davanın kabulüne karar verilmiş olması doğru görülmemiş bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz olunan hükmün HUMK. m. 428 gereğince davalı yararına BOZULMASINA, 6100 sayılı HMK'nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK'nın 440. maddesi gereğince kararın tebliğinden itibaren 15 günlük süre içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 17/02/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.