MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı ve fazla mesai ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkilinin davalıya ait işyerinde forklift operatörü olarak 2010 yılı Ağustos tarihinden 07.03.2012 tarihine kadar mesaili çalıştığını, iş sözleşmesinin davalı işverence 4857 sayılı İş Kanunu"nun 25/II-ı. maddesi uyarınca tek taraflı olarak feshedildiğini, müvekkilinin mala zarar verme eyleminde kusurlu bulunmadığını, işyerini zarara uğratmadığını iddia ederek, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı ve fazla mesai ücretinin davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının, birden fazla defa mala zarar verme eyleminde bulunduğunu, bu eylemlerinden dolayı hakkında tutanaklar tutulduğunu, müvekkili şirketi zarara uğrattığını bu zararın ... tarafından şirkete fatura edildiğini, bu rakamın davacının otuz günlük ücretini aştığını, alacaklarının ödendiğini beyanla davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, sözleşmesinin tazminata hak kazanmayacak şekilde feshedildiğinin işverence ispatlanamadığı gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe :
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2-Taraflar arasında, iş sözleşmesinin haklı sebeple feshedilip feshedilmediği hususunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Dosya içeriğine göre, davacı işçinin davalı şirkete ait iş yerinde 18.08.2010-08.03.2012 tarihleri arasında forklift operatörü olarak çalıştığı, iş sözleşmesinin davalı işveren tarafından 05.09.2011-16.02.2012-01.03.2012 tarihlerinde yükleme esnasında çalıştıkları firmanın malına zarar verdiği gerekçesiyle feshedildiği anlaşılmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 25/II-ı maddesinde işçinin kendi isteği veya savsaması yüzünden işin güvenliğini tehlikeye düşürmesi, iş yerinin malı olan veya malı olmayıp da eli altında bulunan makineleri, tesisatı veya başka eşya veya maddeleri otuz günlük ücretinin tutarıyla ödeyemeyecek derecede hasara ve kayba uğratmasının işverene iş sözleşmesini derhal feshetme hakkı veren hallerden olduğu belirtilmiştir. İşçinin iş görme edimini yerine getirirken özen borcuna aykırı davrandığı kasıt veya ihmal ve dikkatsizlik ile işverene zarar verdiği hallerde zarara uğradığını ispat yükü işverene, zararın oluşmasında kusuru bulunmadığını ispat yükü ise işçiye aittir.
Somut olayda; davacının iş sözleşmesinin fesih gerekçesi davalı şirket zararına sebep olan bir davranışıdır. Bu bağlamda söz konusu davranışın kusurlu olup olmadığı uyuşmazlığın çözümünde önem arz etmektedir. Her ne kadar mahkemece bilirkişi raporu alınmış ise de,yetersizdir. Mahkemece, davacının eyleminin feshi gerektirecek haklı bir sebep teşkil edip etmediğinin belirlenmesi için kusur oranı ve oluşan zarar miktarının kuşkuya yer vermeyecek şekilde açıklığa kavuşturulması gerekmektedir. Bu sebeple, davacının görev tanımı, olayın nasıl meydana geldiği, olay neticesinde zarar oluşup oluşmadığı, oluşmuşsa bu zarara davacının kusuruyla sebebiyet verip vermediği hususlarında konusunda uzman, bir insan kaynakları uzmanı, bir serbest mali müşavir ve bir iş güvenliği uzmanı kişilerden oluşacak bilirkişi heyeti ile keşif icra edilerek, işverenin iddia ettiği gibi bir zararın oluşup oluşmadığı, var ise zarar miktarı ve oluşan zararda işçinin kusur oranına karşılık gelen zarar miktarının 30 günlük brüt ücretini geçip geçmediği, davacı dışında aynı işi yapan kişilerin kusur oranı hususlarının tespiti ile sonuca gidilmeli ve feshin haklı sebebe dayanıp dayanmadığına karar verilmelidir. Eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının isteği halinde ilgilisine iadesine, 09.04.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.