MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Davacı tarafından, davalılar aleyhine 14.08.2007 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı kurulması istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 20.05.2011 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı Hazine temsilcisi tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

_K A R A R_

Dava, Türk Medeni Kanununun 747. maddesi gereğince geçit hakkı kurulması isteğine ilişkindir.
Bir kısım davalılar, davanın reddini savunmuş; diğer davalılar davaya cevap vermemişlerdir.
Mahkemece, davacının maliki olduğu 72 parsel sayılı taşınmaz lehine bilirkişilerin 24.03.2011 tarihli raporlarında belirtilen yerden geçit irtifakı tesisine şeklinde hüküm kurulmuştur.
Hükmü, davalı Hazine temsilcisi temyiz etmiştir.
Geçit kurulan yer kısmen kadastro çalışmaları sırasında “dere” olarak kadastro dışı bırakılan yerde kalmaktadır. Dere yatakları kural olarak Türk Medeni Kanununun 715. maddesi kapsamına giren devletin hüküm ve tasarrufu altındaki yerlerdendir. Bu özelliği itibariyle de kamu malıdır. Kamu malı olan bir yerin, gerçek kişilerin yararlanmasına terki olanaklı değildir. Kısaca belirtmek gerekirse, dere yatağı üzerinden geçit kurulamaz. Kaldı ki, geçit davalarında amaç yol ihtiyacı içinde bulunan bir taşınmazın kesintisiz olarak genel yola ulaşımını sağlamaktır. Dere yatağı tapuya tescil edilmiş bir yer olmadığından, bu şekilde kurulan geçitle kesintisizlik ilkesi de ihlal edilmiş olur.
Mahkemece, geniş pafta getirtilmek suretiyle, yol ihtiyacı içinde olan 72 sayılı parsel için dere yatağı dışında bir yerden geçit alternatifleri araştırılarak sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, peşin yatırılan harcın istek halinde iadesine, 05.12.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.