Boşanma Kararları - Yargıtay 20. Hukuk Dairesi 2013/7140 Esas 2013/9270 Karar Sayılı İlamı

20. Hukuk Dairesi
Esas No: 2013/7140
Karar No: 2013/9270
Karar Tarihi: 22.10.2013

Yargıtay 20. Hukuk Dairesi 2013/7140 Esas 2013/9270 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Davalı vekilinin boşanma davasında hâkim reddi talebi reddedilmiştir. Ancak, davalı vekilinin temyiz dilekçesi sonrasında verilen kararda, vekilin cezalandırılması usûl ve kanuna aykırıdır. Bu sebeple, davalı vekilinin esasa yönelik temyiz itirazları reddedilirken, para cezasına yönelik itirazları kabul edilmiş ve karar bozulmuştur. Kanun maddeleri: HMK 36, HMK 42/4.

20. Hukuk Dairesi 2013/7140 E. , 2013/9270 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sırasında davalı vekili tarafından reddi hâkim yoluna başvurulmuştur.
Red talebini inceleyen merci tarafından verilen kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmiş olmakla, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya içindeki tüm belgeler incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Taraflar arasında görülen boşanma davası sırasında davalı vekili tarafından 06.06.2013 tarihli duruşmada sözlü olarak, verilen süre içerisinde ise ibraz edilen 14.06.2013 tarihli dilekçe ile "...mahkeme hâkiminin de katıldığı pedagog ile tarafların müşterek çocukları arasındaki görüşmenin tutanak altına alınmadığı, bu işlemin yapılması halinde çocuklar ile babaları arasındaki ilişkilerde kırılma olabileceğinin hâkim tarafından beyan edildiği, ayrıca dışarıda baba ile çocuklarının görülmesi nedeniyle baba ile çocuklar arasında iyi bir ilişki olduğu izleniminin hâkim tarafından beyan edildiğinden ihsası reyde bulunulduğu...” gerekçesiyle reddi hâkim yoluna başvurulmuştur.
Reddedilen Hâkim ... (107679)"nın, talebin reddinin gerektiği yönündeki görüşü üzerine dosyayı inceleyen merci tarafından Hâkimin reddi isteminin REDDİNE ve ret talebinde bulunan Av. ..."ın H.M.K. 42/4 maddesi uyarınca 500 TL disiplin para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin verilen karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1) İncelenen dosya kapsamına göre, hâkimin reddi için ileri sürülen hususlar H.M.K.’nun 36. maddesinde tanımı yapılan sebeplerden değildir. Açıklanan nedenlerle hükmün esasına yönelik temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2) Davalı vekilinin para cezasına yönelik temyiz itirazlarına gelince; davalı vekili, duruşmayı müvekkili namına ve hesabına takip ettiğine ve reddi hâkim talebini de müvekkili namına yaptığına göre, vekilin para cezası ile yükümlü tutulması usûl ve kanuna aykırıdır.
SONUÇ: 1) Yukarıda 1. bentde açıklanan nedenlerle; davalı vekilinin işin esasına yönelik temyiz itirazlarının REDDİNE,
2) İkinci bentde açıklanan nedenlerle; para cezasına yönelik temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün bu bölümünün BOZULMASINA 22/10/2013 gününde oy birliği ile karar verildi.