Yargıtay 3. Hukuk Dairesi 2021/917 Esas 2022/391 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
Taraflar arasındaki alacak davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı, davalıdan 23.05.1996 tarihli düzenleme şeklinde gayrimenkul satış vaadi sözleşmesi ile taşınmaz aldığını, bedelini ödediğini, taşınmazın mülkiyetinin Antalya Kadastro Mahkemesinin 2004/1-2005/5 sayılı 11.09.2008 günü kesinleşen ilamı ile Maliye Hazinesine ait olduğunun kesinleştiğini ileri sürerek, tazminat yönünden inceleme yapılarak şimdilik 80.000,00-TL tazminatın davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı, gayrimenkul satış vaadi sözleşmesinin 23.05.1996 tarihinde imzalandığını, işbu sözleşmenin geçerli olduğu kabul edilse bile davacının dava açma hakkının zamanaşımına uğradığını, sözleşmedeki ifa imkansızlığının kendi kusurundan kaynaklanmadığını, sözleşmenin baştan itibaren geçersiz olduğunu savunarak, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece; davanın kısmen kabulüne, 48.601,10-TL'nin 23.10.2012 dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalının tüm temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Dava dilekçesi ile 80.000,00-TL alacağın davalıdan tahsili talep edilmiş, bozma ilamı doğrultusunda, davacı 20.03.2019 tarihli dilekçesi ile talebini dava konusu taşınmazın dava tarihindeki rayiç bedelinin işlemiş faizi ile birlikte davalıdan tahsili olarak açıklamış, mahkemece; işlemiş faiz de dahil edilerek 48.601,10-TL alacağın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir. Mahkemece yalnızca asıl alacağa dava tarihinden itibaren faiz işletilmesi gerekirken 6098 sayılı Türk Borçlar Kanununun 121/son maddesi (818 sayılı Borçlar Kanunu madde 104/son) hükmüne aykırı olarak faize faiz yürütülmesi sonucunu doğuracak şekilde asıl alacak ile işlemiş faiz toplamına faiz yürütülmesi doğru görülmemiştir. Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün düzeltilerek onanması HUMK'nun 438/7 maddesi hükmü gereğidir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle davalının tüm temyiz itirazlarının reddine, ikinci bentte açıklanan nedenle hükmün 1. bendindeki “1- ... 48.601,10-TL'nin 23.10.2012 dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, ...”kısmının hükümden çıkarılarak yerine “35.000,00-TL asıl alacak ile 13.601,10-TL işlemiş faizin, asıl alacağa dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile davacıya ödenmesine” cümlesinin yazılması suretiyle hükmün davalı yararına düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK'nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK'nın 440. maddesi gereğince kararın tebliğinden itibaren 15 günlük süre içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 25/01/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.