MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 02.11.2007 gününde verilen dilekçe ile meraya verilen zarar nedeniyle tazminat istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın reddine dair verilen 30.04.2013 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı idare vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

K A R A R

Dava, 1715 parsel sayılı mera vasfındaki taşınmaza davalı şirketin doğal yapısını bozmak suretiyle vermiş olduğu zarar nedeniyle meranın ıslahı için 18.326,44 TL tazminatın yasal faiziyle tahsili isteğine ilişkindir.
Davalı davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın ispatlanamadığı gerekçesiyle reddine karar verilmiştir.
Hükmü davacı idare vekili temyiz etmiştir.
4342 sayılı Mera Kanununun 4. maddesinde mera, yaylak ve kışlakların hukuki durumu belirlenmiş, 5. maddede mera, yaylak ve kışlak olarak tahsis edilecek yerler sayılmış, 6. maddede ise mera, yaylak ve kışlakların tespit, tahsis ve tahdit işlemlerin Tarım ve Köyişleri Bakanlığınca yapılacağı belirtilerek komisyonun kurulma ve çalışma şekli hükme bağlanmıştır. Anılan yasanın 4/1 maddesinde meraların devletin hüküm ve tasarrufu altında bulunduğu ve bunlardan yararlanma hakkının bir veya birden çok köy veya belediyeye ait olabileceği hüküm altına alındığından; devletin hüküm ve tasarrufundaki meralar hakkında Hazinenin mülkün sahibi olması sıfatıyla,
Hazine dışında yararlanan köy ve belediyenin de kullanıcı sıfatı ile dava açma hakkı vardır. Mera Kanununun 6. maddesinde, mera, yaylak ve kışlakların tespit, tahsis ve tahdidinin Tarım ve Köyişleri Bakanlığınca yapılacağı belirtilmiş olup, Tarım İl Müdürlüğünün yetkisi tespit, tahsis ve tahdidin değiştirilmesi ile sınırlıdır. Davacının genel mahkemelerde mera, yaylak ve kışlaklar hakkında onları koruma yada sahiplenmeye yönelik dava açma hakkı tanınmamıştır. Tarım ve Köy İşleri Bakanlığı genel bütçeye dahil idarelerden olmakla birlikte yasa ile verilen görevleri dışında mülkün sahibi olan Hazineyi doğrudan doğruya temsil yetkisi de bulunmadığından aktif dava ehliyeti yoktur. Davacının aktif dava ehliyeti bulunmadığından davanın bu nedenle reddi gerekirken işin esası hakkında karar verilmesi doğru görülmemiş, bu nedenle hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı idare vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hüküm BOZULMASINA, 16.12.2013 tarihinde oybirliği ile karar verildi.