MAHKEMESİ : İSTANBUL BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 13. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Bakırköy 3. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 18/04/2017 tarih ve 2015/508 E. - 2017/295 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 13. Hukuk Dairesi’nce verilen 14/03/2018 tarih ve 2017/879-2018/200 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, taraflar arasında 2007 yılında genel kredi sözleşmesi imzalandığını, davalı bankanın genel kredi sözleşmesine istinaden kullandırılan krediler sebebiyle müvekkilinden haksız ve belgesiz olarak dosya masrafı, komisyon, ekspertiz ücreti, ipotek masrafı, ipotek fek ücreti gibi adlar altında toplam 91.498,00 TL tahsilat yaptığını, bu tutarlarının müvekkiline iadesi gerektiğini ileri sürerek, şimdilik 40.000,00 TL’nın tahsil edildikleri tarihten itibaren işleyecek mevduat faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, taraflar arasında akdedilen kredi sözleşmesinin 9. maddesine göre, bankanın vermiş olduğu hizmet sebebiyle yaptığı masrafları talep hakkı olduğunu, davacıdan yapılan tahsilatların taraflar arasındaki sözleşmeye dayanılarak ve TCMB’ye bildirilen oranlar doğrultusunda tahsil edildiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma ve bilirkişi raporu doğrultusunda, taraflar arasında imzalanan 12/03/2007 tarihli "Genel Kredi Sözleşmesinin 9. maddesi hükümlerinin davalı banka tarafından tahsil edilen ücretlerin dayanağını teşkil ettiği, bankaların ticari kredi hizmeti kapsamında yaptığı işlemler için ücret talep edebileceği, ancak bu ücretlerin hangi oranlarda tahsil edilebileceğine ilişkin taraflar arasındaki kredi sözleşme hükümleri, banka kayıtları ile diğer bankaların benzer işlemlerdeki emsal uygulamalarının araştırılması ve tahsil edilmiş olan dosya masrafının, bu doğrultuda ulaşılan sonuçlara uygun olup olmadığının belirlenmesi gerektiği, benimsenen bilirkişi raporuna göre, diğer bankaların, kredinin kullandırıldığı tarihte aynı tür kredilere uyguladıkları komisyon oranlarının daha yüksek olduğu,komisyonun emsallerine göre fazla olmadığı, davaya konu kredi komisyonu taraflarca imzalanan Genel Kredi Sözleşmesi, banka kaynaklı yönetmelik ve mevzuat, bankalarca ilan edilmiş banka kaynaklı kredilere uygulanacak faiz ve komisyon listeleri içeriğine, emsal banka uygulamaları ve bu tür kredilerin kullandırılmasında komisyon ve diğer ücretlerin tahsiline ilişkin teamülün bulunması göz önüne alındığında davalı banka uygulamasının yerinde olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekilince istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
İstinaf mahkemesince yapılan yargılama sonucunda, taraflar arasında imzalanan Genel Kredi Sözleşmesinin 9. maddesine göre davalının komisyon alma hakkının bulunuğu ancak alınacak oranın belirlenmediği, diğer bankalarca tahsil edilen miktarlara göre de davalı bankanın aldığı komisyon oranlarının fahiş olmadığı, yine davalı bankanın davacıya verdiği kredinin teminatı için aldığı ipotekler bulunduğu, davalı bankanın ipotek konulan taşınmazların değer tespitleri ve ipotek konulması için belgeli çeşitli masraflar yaptığı, 6102 sayılı TTK"nın 20. maddesi (eski TTK"nın 22. maddesi)" ne göre tacir olan davalı bankanın verdiği hizmetler karşılığı ücret isteme hakkının bulunduğu, ilk derece mahkemesince iki ayrı heyetten alınan bilirkişi raporuna göre; davalı bankanın yaptığı kesintilerin taraflar arasındaki sözleşme ve bankacılık teamüllerine uygun olduğunun tespit edildiği gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 13/05/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.