MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 30/12/2016 tarih ve 2015/509 E.-2016/584 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 25/01/2018 tarih ve 2017/1240-2018/90 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilince yapılan 2013/33656 numaralı “BİZİM VATAN” ibareli marka başvurusunun, YİDK tarafından "VATAN" ibareli markalar mesnet gösterilmek suretiyle 556 SAYILI KHK’nın 7/1-b maddesine göre nihai olarak reddedildiğini, oysa müvekkilinin marka başvurusunda tescilini talep ettiği emtialar ile redde mesnet gösterilen markaların emtialarının farklı olduğunu, müvekkiline ait “VATAN” ve “BİZİM” ibareli markaların kazanılmış hak teşkil ettiğini, müvekkili şirket markasının “BİZİM VATAN” ibaresinden oluştuğunu, redde mesnet gösterilen markaların ise yalnızca “VATAN” ibaresinden meydana geldiğini, marklar arasında görsel bir benzerlik bulunmadığını ileri sürerek, davaya konu YİDK kararının iptali istemiştir.
Davalı kurum vekili, kurum kararının yerinde olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince iddia, savunma ve bilirkişi raporu doğrultusunda, redde mesnet alınan markalar ile 2013/33656 sayılı "BİZİM VATAN" ibareli davacı markasının görsel, işitsel ve kavramsal açıdan ayırt edilemeyecek derecede benzer olduğu, 556 sayılı KHK’nın 7/1-b bendi uyarınca, çekişme konusu mal ve hizmetler bakımından başvurunun reddinin yerinde bulunduğu, davacının "VATAN" ibareli önceki markalarının kapsadığı mallar ile dava konusu "BİZİM VATAN" ibareli marka başvurusunun kapsadığı çekişme konusu (YİDK kararı ile nihai olarak reddedilen ve ilan edilmeyen) mal ve hizmetlerin farklı olduğu, bu sebeple de davacının bu markalarından kaynaklı müktesep hakkının bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekilince istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
İstinaf mahkemesince yapılan yargılama sonucunda, redde mesnet alınan markaların düz yazıdan ibaret ve "VATAN" ibareli oldukları, başvuru konusu "BİZİM VATAN" markasının ise "BİZİM" ibaresine ilaveten farklı bir şekil unsuru da içerdiği, düzenlenme biçiminin de itiraza dayanak markalardan farklı bir nitelik taşıdığı, redde mesnet alınan markaların ise şekil unsuru içermediği, birer sözcük markası oldukları, dolayısıyla başvuru konusu işaretin, redde mesnet markalar ile ayırt edilemeyecek derecede benzer olmadığı, bu farklılığın dava konusu başvuru ile redde mesnet markayı 556 sayılı KHK"nın 7/1-b maddesi anlamında benzer olmaktan çıkardığı, anılan maddeye göre benzerlik olgusunun dar yorumlanmasının gerektiği, başvuru konusu işaret ile redde mesnet markalar arasında "VATAN" ibaresinin ortaklığından kaynaklı sescil ve anlamsal bir benzerlik olmasına rağmen, içerdikleri diğer biçimler, sözcükler ve yazım şekli itibariyle görsel olarak birbirlerinden farklı oldukları, bu sayede ayrı işaretler olarak ortalama tüketiciler ve yararlanıcılar tarafından anlaşılabilir hâle geldikleri, bu açıdan bakıldığında, davacıya ait başvuru konusu marka ile redde mesnet markalar arasında ilk bakışta ayırt edilemeyecek derecede benzerlikten söz edilmesinin mümkün olmadığı, davacının markasını redde mesnet markalardan menşei itibariyle ayrılabilir ve teşhis edilebilir hâle getirmiş olmasının ve işletmesel bağlantılandırma ihtimalinin 556 sayılı KHK"nın 7/1-b maddesi kapsamında bulunmaması sebebiyle bu yönde bir tahkike girilmesine gerek de bulunmadığı gerekçesiyle, davacı vekilinin istinaf başvurusunun kabulüne, ilk derece mahkemesi kararı kaldırılıp, esas hakkında yeniden hüküm tesis edilmek suretiyle, davanın kabulü ile davaya konu YİDK kararının iptaline karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK"nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK"nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.