MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 29/11/2016 tarih ve 2015/253 E. - 2016/369 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 08/03/2018 tarih ve 2017/1411-2018/261 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi Mehmet Akif Çolak tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 2013/70154 numaralı “MAHALİSTANBUL” ibareli marka başvurusunda bulunduğunu, davalı şirketin 2013/30953, 2013/51190, 2013/51196, 2013/51205 numaralı markalarını gerekçe göstererek yaptığı itiraz üzerine başvurularının reddedildiğini, bu ret kararına karşı yeniden inceleme taleplerinin bu kez TPMK"nın 2015-M-3632 sayılı YİDK kararları ile nihai olarak reddedildiği, oysa “MAHAL” ve “MAHALL” kelimelerinin genel ibareler olup “mevki, mevzi, yer, yerleşim merkezi, yöre” anlamına geldiğini, taraf markalarının 556 sayılı KHK."nın 8/1-b maddesindeki unsurlar açısından değerlendirildiğinde ayırt edilemeyecek derecede benzer olmadıklarını ileri sürerek, davalı TPMK YİDK kararının iptalini, başvurunun tesciline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı Türk Patent ve Marka Kurumu vekili, müvekkili Kurum kararının usul ve yasaya uygun bulunduğunu savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket vekili, müvekkilinin “Mahall” seri markası altında “Mahall Ankara”, “Mahall İzmir”, “Mahall İstanbul”, “Mahall Çukurambar” adlarıyla birçok ilde büyük inşaat projelerini TOKİ ve ÖİB işbirliğiyle geliştirmekte olduğunu, mesnet markalarının dışında "Mahall" kelimesinin ayırt edici unsur olarak kullanıldığı seri markalar kapsamında “Mahall İstanbul”, “Mahall Çukurambar”, “Mahall İzmir” ve “Mahall Halkapınar” markaları için başvurular yaptıklarını, markaların benzer olduğunu ve iltibas ihtimalinin bulunduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, tüm dosya kapsamına göre; dava konusu marka başvurusu kapsamındaki emtia ile davalı şirketin mesnet markaları kapsamındaki emtia sınıfları arasında aynılık veya benzerlik bulunduğu, dolayısıyla taraf markaları arasında 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesi anlamında iltibas tehlikesinin olduğu, bu durumda somut uyuşmazlığa 556 sayılı KHK."nın 8/4 maddesi hükmünün uygulanma imkânının bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karar aleyhine, davacı vekili istinaf kanun yoluna başvurmuştur.
Ankara BAM 20. Hukuk Dairesince, dosya üzerinden yapılan istinaf incelemesinde; mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmakla ve tarafların marka olarak kullanmak istedikleri ibareler ile hizmetler arasında, 556 sayılı KHK."nın 8/1-b maddesi anlamında iltibas tehlikesinin bulunduğu, davacının marka başvurusunun tescili halinde, davalı şirketin "MAHALL" esas unsurlu seri markaları arasında algılanacak olmasına göre, davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 13/05/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.