MAHKEMESİ:ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Dava dilekçesinde 13.189,12 TL alacağın faiz ve masraflarla birlikte davalı taraftan tahsili istenilmiştir. Mahkemece davanın reddi cihetine gidilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü. Dava dilekçesinde, davalının döner sermaye saymanlığında görevli olduğu sırada döner sermaye ek ödemesinin net tutarının 213 sayılı Vergi Usul Kanunu ek 13.maddesi gereği ödemenin net tutarından mahsup edilmeyerek davalıya fazladan 13.139,12 TL ödendiğini, bu hatalı fazladan ödeme davalıdan istendiği halde iade edilmediği ileri sürülerek sebepsiz zenginleşme hükümlerine göre 13.139,12 TL"nin faiz ve masraflarla birlikte davalıdan istirdadı talep ve dava edilmiştir.Davalı vekili cevabında, müvekkiline yapılan ödemelerin hukuka uygun olduğunu, fazladan bir ödeme yapılmadığını, davanın 60 günlük hak düşürücü süre geçtikten sonra açıldığını ve sebepsiz zenginleşme hükümlerinin uygulanmayacağını belirterek davanın reddini dilemiştir.Mahkemece; davalıya yapılan ek ödemelerde davalının gerçek dışı beyanı veya hilesinin olmadığı, ödemeler yersiz olsa dahi iptal davası açma süresinin dava tarihinde geçtiği belirtilerek davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davada, hatalı ödenen miktarın sebepsiz zenginleşme hükümlerine göre davalıdan tahsili istenmiştir. Borçlar Kanununun 62. maddesi gereğince, borç olmayanı rızası ile ödeyen kimse yanlışlığa düştüğünü ispat ettiği takdirde ödediğini geri isteyebilir.Mahkeme gerekçesiyle belirtilen, Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunun 27.1.1973 tarih 1972/6 E. 1973/2 K. sayılı kararı ile Danıştay İçtihadı Birleştirme Kurulu"nun 22.12.1973 gün ve 1968/8-1973/14 sayılı kararı ile çözümlenen husus, hatalı intibak veya hatalı terfi gibi bir şart tasarrufun sonradan idare tarafından geri alınması halinde, daha önce bu şart tasarrufa dayanılarak memura yapılmış olan fazla ödemenin sebepsiz zenginleşme hükümleri uyarınca geri istemenin idare hukuku ilkelerine göre mümkün olup olmadığına ilişkindir. Belirtilen İçtihadı Birleştirme Kararının idare tarafından yapılan bütün ödemelere uygulanması halinde, idarenin haksız iktisap kurallarından hiçbir zaman yararlanamaması ve memurların yapmış oldukları bütün hatalı ödemelerin idare tarafından gerek ödeme yapılan kişilerden gerekse ödemeyi yapandan geri alamaması gibi bir sonuç doğuracağı ve bunun da idareyi işlemez duruma getireceği gerekçesiyle savunulamayacağı Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 5.12.1984 tarih 387/997 sayılı kararı ile kabul edilmiştir. O halde, herhangi bir şart tasarrufuna dayanmayan salt hatalı ödemenin Borçlar Hukukunun haksız iktisap kurallarına göre her zaman istenmesi mümkündür. O halde, mahkemece; herhangi bir şart tasarrufa dayanmayan salt hatalı ödemenin, Borçlar Hukukunun haksız iktisap kuralları çerçevesinde istenip istenemeyeceği tartışılmadan, yazılı gerekçe ile davanın reddine karar verilmesi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 20.12.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.