MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 1. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 07/02/2017 tarih ve 2015/183 E. - 2017/48 K. sayılı kararın davalılar vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 22/02/2018 tarih ve 2017/1339-2018/186 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı şirket ve kurum vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin “KALE” esas unsurlu markalarını uzun yıllardan beri nizasız ve fasılasız olarak kullandığını, davalı Şirketin müvekkilinin markalarıyla ayırt edilemeyecek kadar benzer olan 2014/09710 sayılı “KALEPER” ibareli marka tescil başvurusuna itirazlarının, diğer davalı TPMK YİDK"nın 13.03.2015 tarih ve 2015-M-1507 sayılı kararı ile reddedildiğini, davalı şirketin eyleminin haksız kazanç sağlamak maksatlı ve kötü niyetli olduğunu, bu ibarenin aynı zamanda müvekkili şirketin ticaret unvanının da kılavuz unsurunu teşkil ettiğini ve müvekkili şirketin ticari unvanı ile iltibasa sebep olduğunu ileri sürerek, davalı TPMK YİDK"nın anılan kararının iptalini, başvuru markasının tescil edilmiş olması halinde hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Türk Patent ve Marka Kurumu vekili, müvekkili Kurum kararının usul ve yasaya uygun bulunduğunu savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı Kale Blokbims A.Ş. vekili, müvekkili şirketin Erzurum İli Pasinler İlçesi civarında bulunan pomza taşı hammadde rezervlerinin değerlendirilmesi amacıyla kurulduğunu, toplu konut sitelerinde ve birçok inşaat sektöründe aranılan bir marka haline geldiğini, müvekkilinin eski tarihli markaları nedeniyle kazanılmış hakkının olduğunu, davacı tarafın itiraz dilekçelerinde kullanıma dair hiçbir belge sunulmadığını, iddialarını yalnızca tescilli markalarına dayandırdığını, davacının ticaret unvanı ve markaları ile davaya konu başvuru arasında hiçbir iltibas tehlikesinin bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.Mahkemece, tüm dosya kapsamına göre; taraf markalarının benzer olduğu, başvurunun kapsadığı 19. sınıf bakımından, emtia listelerinin aynı/aynı tür mallardan oluştuğu, dolayısıyla da markalar arasında, davalı başvurusunun emtia listesinin tamamı bakımından, 556 sayılı KHK’nin 8/1-b maddesi anlamında karıştırılma ihtimalinin ve tescil engelinin bulunduğu, davalının başvurusunun, önceki tarihli markalarından uzaklaşıp, davacı markasına yaklaştığı, bu sebeple de önceki markaların müktesep hak teşkil etmediği, markalar arasında 19. sınıftaki tüm mallar bakımından iltibas oluştuğundan, 556 sayılı KHK’nın 8/4 maddesinin somut olaya uygulanmasına gerek bulunmadığı, marka başvurusunun kötü niyetli olmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne, davalı TPMK YİDK"nın 13.03.2015 tarih 2015-M-1507 sayılı kararının iptaline, diğer davalı adına tescilli 2014/09710 sayılı "KALEPER" markasının tescilli olduğu 19. sınıfın tamamı yönünden hükümsüzlüğüne karar verilmiştir.
Karara karşı davalı Şirket ve Kurum vekilleri tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesince, tüm dosya kapsamı, mevcut delil durumu ve ileri sürülen istinaf sebeplerine göre ilk derece mahkemesinin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davalı Şirket ve Kurum vekillerinin istinaf başvurularının esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı, davalı Şirket ve Kurum vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalılar vekillerinin temyiz istemlerinin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalılardan ayrı ayrı alınmasına, 13/05/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.