MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 28/12/2016 tarih ve 2016/72 E. - 2016/491 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 08/02/2018 tarih ve 2017/1276-2018/122 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 2014/59982 sayı ile “KOCATEPE KAHVE EVİ” ibareli marka başvurusunda bulunduğunu, davalı şirketin 2014/40136, 2013/62730, 2012/112001, 2012/112003, 2003/38024, 2014/08856, 2013/105360, 2014/40456, 2012/29104 sayılı ve “kocatepe kahve, “kocatepe kahve 1949”, “nurettin kocatepe”, “nurettin kocatepe 1949”, “1949 nurettin kocatepe şekil”, “1949 nurettin kocatepe teknolojiye inat taş değirmenden gelen hakiki tat”, “1949 nurettin kocatepe dibek”, “1949 kocatepe kahve”, “ulukocatepe” ibareli markalarını mesnet göstererek yaptığı itirazın, diğer davalı TPMK"nın 2015-M-12797 sayılı YİDK kararı ile kabul edilerek, başvurunun kısmen reddine karar verildiğini, oysa markalar arasında benzerlik bulunmadığını, kaldı ki müvekkilinin dava konusu markasını seri markalarına uygun olarak yarattığını, müvekkilinin önceki tarihli “kocatepe” uzantılı markalarından kaynaklanan önceye dayalı hakkının bulunduğunu ileri sürerek, davalı TPMK YİDK"nın anılan kararının iptalini, marka başvurusunun müvekkili adına tesciline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı Türk Patent ve Marka Kurumu vekili, müvekkili Kurum kararının usul ve yasaya uygun bulunduğunu savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket vekili, müvekkili şirketin 21.03.2013 tarihinde mesnet markaları davacıdan devraldığını, devirden sonra yaptığı yatırımlar, koyduğu emek ve sermaye ile markasına ayırt edicilik kazandırdığını, davalının devir yapılmasına rağmen müvekkiline ait "KOCATEPE" markası için başvuruda bulunmasının kötüniyet arz ettiğini, müvekkili markaları ile benzer olan marka başvurusunun haklı biçimde TPMK tarafından reddedildiğini, davacının müvekkilinin markalarından haberdar olduğu halde dava konusu marka başvurusunda bulunduğunu, davacının aynı şekilde "KOCATEPE LIFE" markası için de başvuruda bulunduğunu, bu başvurunun da aynı gerekçelerle reddedildiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, tüm dosya kapsamı ve alınan bilirkişi raporuna göre; davacının marka başvurusu ile "KOCATEPE" ibareli davalı markalarının benzer olduğu, başvurunun kapsadığı çekişme konusu tüm malların emtia listelerinin aynı/aynı tür olduğu ve markalar arasında 556 sayılı KHK’nın 8/1-b bendi anlamında iltibas ihtimalinin ve tescil engelinin bulunduğu, davacının "KOCATEPE" ibareli markasının 556 sayılı KHK’nın 8/4. maddesi anlamında tanınmış marka olduğu iddiasının ise ispatlanamadığı, işbu marka tanımış olsa dahi, somut olayda davacı başvurusu bakımından tescil engeli bulunduğundan, 556 sayılı KHK’nın 8/4. maddesinin somut olayda uygulanma imkanının bulunmadığı, davacının dava konusu marka başvurusu bakımından önceki tarihli markalarından kaynaklı müktesep hakkının bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesince, tüm dosya kapsamı, mevcut delil durumu ve ileri sürülen istinaf sebeplerine göre ilk derece mahkemesinin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı ve davacının kazanılmış hak iddiasına dayanak markalarından sadece 2014/59983, 2014/37454 ve 2013/18546 sayılı markaların 30. sınıfta tescilli olup mezkur markaların tescil tarihlerinden, dava konusu marka başvurusuna kadar geçen sürenin kazanılmış hak yaratacak kadar uzun olmadığı gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 13/05/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.