Konya Ceza Kararları - Resmi belgede sahtecilik - şantaj - hakaret - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/45 Esas 2019/1275 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/45
Karar No: 2019/1275
Karar Tarihi: 11.02.2019

Resmi belgede sahtecilik - şantaj - hakaret - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/45 Esas 2019/1275 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararda, sanık hakkında hakaret suçundan 2000 TL adli para cezası verildiği ve bu kararın temyiz edilemeyeceği belirtildi. Şantaj suçundan verilen hükmün ise temyiz itirazlarına yer olmadığı gerekçesiyle reddedildiği ve hükmün onandığı ifade edildi. Resmi belgede sahtecilik suçundan verilen kararın ise bozulduğu ve sanığın beraat etmesi gerektiği belirtildi. Bu kararın nedeni ise sahte nüfus cüzdanı üzerinde yapılan inceleme sonucu belgede aldatıcılık niteliği bulunmadığının tespit edilmesi oldu. Kararda belirtilen kanunların açıklamaları şöyledir:
- 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un geçici 2. maddesi: Sanık hakkında mahkemece doğrudan hükmedilen adli para cezasına dair hükümün temyizi olanaklı değildir.
- 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 8/1. maddesi: Mahkeme kararlarına karşı temyiz hakkı bulunmaktadır.
- 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi: Temyiz istemleri, temyiz süresi içinde yazılı olarak ilgili mahkemeye sunulur. Ancak bu madde gereği temyiz istemi reddedilebilir.
- 5237 sayılı TCK'n

11. Ceza Dairesi 2017/45 E. , 2019/1275 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik, şantaj, hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet

Ι.Sanık hakkında hakaret suçundan verilen hükme yönelik sanık müdafilerinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"un geçici 2. maddesi uyarınca, sanık hakkında mahkemece doğrudan hükmedilen 2000 TL adli para cezasına dair hükmün temyizi olanaklı bulunmayıp kesin nitelikte olduğundan, sanık müdafilerinin temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nin 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
ΙΙ.Sanık hakkında şantaj suçundan verilen hükme yönelik sanık müdafilerinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yapılan yargılamada, toplanan deliller karar yerinde incelenip sanığın suçunun sübutu kabul, soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezayı artırıcı nedenin bulunmadığı, azaltıcı sebebin ise nitelik ve derecesi takdir kılınmış ve incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafilerinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
ΙΙΙ. Sanık hakkında resmi belgede sahtecilik suçundan verilen hükme yönelik sanık müdafilerinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Ayrıntıları Ceza Genel Kurulunun 14.10.2003 gün ve 232-250 sayılı, 09.10.2012 gün 2011/8-335 Esas 2012/1804 sayılı kararlarında da açıklandığı üzere, sahtecilik suçunun oluşabilmesi için belgenin nesnel olarak aldatıcılık niteliğinin bulunması ve keyfiyetin belgeden objektif olarak anlaşılması gerektiği, muhatabın hatasından, dikkatsizlik veya özensizliğinden kaynaklanan fiili iğfalin, aldatıcılık niteliğinin varlığını göstermeyeceği cihetle; suça konu olup, aslı dosya içerisinde bulunan sahte nüfus cüzdanı üzerinde heyet olarak yapılan incelemede, fotoğraf üzerinde bulunması gereken mühür izinin mevcut olmadığı gibi, belge üzerindeki fotoğrafın sonradan yapıştırılmış olduğunun çıplak gözle dahi anlaşılabilmesi karşısında, mevcut haliyle nüfus cüzdanı üzerinde yapılan sahteciliğin ilk bakışta farkedilebildiği ve belgenin aldatıcı niteliğinin bulunmadığı cihetle, yasal unsurları itibarıyla oluşmayan "resmi belgede sahtecilik" suçundan sanığın beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi;
Kabule göre de;
5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafilerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 11.02.2019 gününde oy birliği ile karar verildi.