MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 07.04.2011 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı kurulması istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 03.11.2011 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacı, 98 parsel sayılı taşınmazı yararına, davalıya ait 97 parsel sayılı taşınmaz üzerinden 2,5 metre eninde geçit hakkı kurulmasını istemiştir.
Davalı davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, dava kabul edilmiş, 98 parsel yararına davalının maliki olduğu 97 sayılı parselden krokide (E) harfi ile gösterilen yerden geçit tesis edilmiştir.
Hükmü, davalı temyiz etmiştir.
Türk Medeni Kanununun 747/2 maddesi gereğince geçit isteği, önceki mülkiyet ve yol durumuna göre en uygun komşuya, bu şekilde ihtiyacın karşılanmaması halinde geçit tesisinden en az zarar görecek olana yöneltilmelidir. Zira geçit hakkı taşınmaz mülkiyetini sınırlayan bir irtifak hakkı olmakla birlikte, özünü komşuluk hukukundan alır. Bunun doğal sonucu olarak yol saptanırken komşuluk hukuku ilkeleri gözetilmelidir. Geçit gereksiniminin nedeni, taşınmazın niteliği ile bu gereksinimin nasıl ve hangi araçlarla karşılanacağı davacının sübjektif arzularına göre değil, objektif esaslara uygun olarak belirlenmeli, taşınmaz mülkiyetinin sınırlandırılması konusunda genel bir ilke olan fedakârlığın denkleştirilmesi prensibi dikkatten kaçırılmamalıdır.
Kurulan geçit hakkının Türk Medeni Kanununun 748/3 maddesi uyarınca tapu siciline kaydı da gereklidir.
Somut olaya gelince; davacının maliki olduğu 98 sayılı parselin güneyinde 96 parsel sayılı taşınmaz bulunmaktadır. Paftasına göre 96 parsel sayılı taşınmaz davalının maliki olduğu 97 sayılı parselden büyüktür. Bu yüzden 98 sayılı parselin geçit ihtiyacı 96 sayılı parsel üzerinden de aranmalıdır.
Mahkemece yapılması gereken iş; davacıya 96 sayılı parsel maliki hakkında dava açmak üzere uygun bir süre vermek, açılırsa davaları birleştirmek, gerekirse yeniden keşif yapılarak fedakarlığın denkleştirilmesi ilkesi gereğince davacının geçit ihtiyacının 96 parselden karşılanıp karşılayamayacağını incelemek böylelikle oluşacak sonuca göre uygun bir karar vermek olmalıdır.
Kabule göre de; 98 parsel sayılı taşınmaz yararına kurulan geçit hakkının Türk Medeni Kanunu’nun 748/3. maddesi uyarınca Tapu Sicilinin beyanlar sütununda gösterilmesine karar verilmesi gerekirken “tapuya tesciline” karar verilmesi de doğru olmamıştır.
Hükmün açıklanan nedenlerle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde yatırana geri verilmesine, 19.01.2012 tarihinde oybirliği ile karar verildi.