Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : 13.500 TL maddi tazminatın 14.09.2010 tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesi

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Davacı vekili 22.07.2011 tarihli dilekçesiyle davacının harici satımla aldığı ve kullanmakta olduğu 06 ERV 04 plakalı aracının Ankara 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 19.07.2006 tarih, 2006/141-2006/277 Esas-Karar sayılı kararına dayanılarak 14.09.2010 tarihinde güvenlik güçlerince el konulduğunu, aracına el konulmasının hukuki dayanağının bulunmadığını, bu nedenle uğradığı 19.376 TL maddi zararının 14.09.2010 tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle ödenmesini talep etmiştir.
Tazminat davasının dayanağını oluşturan Ankara 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 19.07.2006 tarih, 2006/141-2006/277 Esas, Karar sayılı ceza dava dosyasının incelenmesinde; davacı dışındaki 3. kişiler hakkında transit rejimi kurallarına aykırılık suçundan açılan davanın dava zamanaşımı sebebiyle ortadan kaldırılmasına ve dava konusu kaçak araçların müsaderesine hükmedildiği, hükmün temyizi üzerine Yargıtay 7. Ceza Dairesinin 17.02.2010 tarihli ilamı ile "Dava konusu araçlar zapt edilip muhafaza altına alınmadığı halde yazılı şekilde zoralımlarına karar verilmesi" yönünden bozulup, zoralıma ilişkin kısmın hükümden çıkartılması suretiyle düzeltilerek onanarak kesinleştiği, hükmün bu şekilde sonuçlanmasına rağmen Ankara 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 27.05.2010 tarihli yazıları ile sanık hakkında verilen hükmün kesinleştiği belirtilerek araçların zoralımına dair kararın gereğinin icrası için Gümrükler Başmüdürlüğüne yazı yazılması üzerine 14.09.2010 tarihinde davacıya ait araca elkonulup 27.10.2010 tarihi itibariyle de aracın kaçak olduğu kabul edilerek araç plakaları kesilip imha edilmiştir.
Kovuşturma aşamasındaki hükümle araca elkonulmadığı halde, elkoyma kararı verilmiş gibi ceza davasında taraf olmayan davacının aracına elkonulmuştur. Bu haliyle haksız bir elkoyma vardır. Davacının tarafı olmadığı bir kamu davasının zamanaşımı nedeniyle düşmesine karar verilmesi davacı bakımından aleyhe yorumlanamaz. CMK"nın 141/1-j maddesindeki "Eşyasına veya diğer malvarlığı değerlerine, koşulları oluşmadığı halde elkonulan kişilerin tazminat isteyebilecekleri" kabul edildiği gibi ayrıca 18.06.2014 tarih ve 6545 sayılı Kanunla CMK"nın 141. maddesine eklenen 3. fıkrada "birinci fıkrada yazan haller dışında suç
soruşturması veya kovuşturması sırasında kişisel kusur, haksız fiil veya diğer sorumluluk halleri de dahil olmak üzere hakimler ve Cumhuriyet savcılarının verdikleri kararlar veya yaptıkları işlemler nedeniyle tazminat davaları ancak Devlet aleyhine açılabilir" hükmü de zararın giderilmesini öngörmektedir. Davanın hukuk mahkemesinde görülmesi gerektiği düşünülse bile davacının bu elkoyma nedeniyle uğradığı zararı ile ilgili hukuk mahkemesine açtığı tazminat davasının Yargıtay 4. Hukuk Dairesinin 16.04.2012 tarih ve 2012/3972 Esas ve 2012/6475 sayılı kararı ile "Davanın CMK"nın 141-144. maddeleri kapsamında değerlendirilmesi gerktiği" gerekçeyle bozulması üzerine Ağır Ceza Mahkemesince dava görülerek sonuçlandırılmış olup 2709 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 19/son, 40/son, ve 90. maddeleri gereğince iç hukuk kapsamında kanun hükmünde bağlayıcı olan Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi kararları da nazara alındığında davanın bir an önce sonuçlandırılarak uğranılan zararın tazmin edilmesi gerektiğinden tebliğnamenin bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak aldırılan bilirkişi raporu, incelenen dosya kapsamına göre davalı vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA 25.12.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.