Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma Tedbirleri Nedeniyle Tazminat


Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre; davalı vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Davacı hakkında Adana 6. Ağır Ceza Mahkemesinin 03.06.2008 tarihli ve 2008/49 Esas - 2008/124 Karar sayılı hükmü ile “silahlı terör örgütüne üye olmamakla birlikte örgüt adına suç işlemek ve mala zarar vermek ”suçları nedeniyle toplamda 4yıl 6 ay 13 gün hapis cezasına hükmedildiği, davacının kesinleşen ceza hükümleri nedeniyle hükümlü olarak cezaevinde bulunduğu sırada 25.07.2010 tarihinde yürürlüğe giren 6008 sayılı Kanun gereğince yapılan uyarlama yargılamasında Adana 2. Çocuk Mahkemesinin 02.05.2011 tarihli ve 2011/136 Esas - 2011/732 Karar sayılı ilamı ile hakkında “silahlı terör örgütüne üye olmamakla birlikte örgüt adına suç işlemek” suçu nedeniyle beraatine hükmedildiği, “mala zarar verme” suçu nedeniyle ise CMK’nın 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiğinin anlaşılması karşısında, CMK"nın 144/1-b maddesindeki, kanuna uygun olarak yakalanan veya tutuklanan kişilerden, tazminata hak kazanmadığı hâlde, sonradan yürürlüğe giren ve lehte düzenlemeler getiren kanun gereği, durumları tazminat istemeye uygun hâle dönüşenlerin tazminat isteyemeceği yönündeki düzenleme dikkate alınarak davacının tazminat talebinin reddine karar verilmesi gerekirken davanın kısmen kabulüne karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince, isteme uygun olarak, BOZULMASINA, 01.10.2013 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.