Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK" nın 85/2, 62, 50/1-a, 52/4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanıkların mahkumiyetlerine ilişkin hükümler, sanıklar müdafileri ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanıkların sürücü belgeleri UYAP ortamından alınarak dosyaya eklendiğinden 1 nolu bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanıklar müdafilerinin ve katılanlar vekilinin sair temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Sanık sürücü ..."un aracında taşıdığı hastanın acil bir durumu olmamasına ve geçiş üstünlüğü hakkını kullanmasını gerektirir bir zorunluluk da bulunmamasına rağmen aşırı hızla seyretmesi ve olay esnasında önünde seyretmekte olan diğer sanık sürücü ..."ı telaşlandıracak biçimde araç kullanması nedeniyle, bu oluşa göre sanığın kusurunun daha ağır olabileceğinden hareketle, kusur durumunun tespiti için Karayollarından temin edilecek bilirkişi heyetinden rapor alınmadan eksik incelemeyle karar verilmesi;
2- Temel ceza belirlenirken, TCK"nın 61. maddesi göz önüne alınarak suçun işleniş biçimi, meydana gelen zararın ağırlığı ve sanıkların taksire dayalı kusurlarının yoğunluğu, olayda iki kişinin öldüğü, dört kişinin nitelikli şekilde ve iki kişinin basit tıbbi müdahale giderilebilir şekilde yaralandıkları da nazara alınmak suretiyle, adalet, hakkaniyet ve nasafet kurallarına uygun bir cezaya hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, sanıklar hakkında uygulanan teşdit oranının takdirinde yanılgıya düşülerek az cezaya hükmedilmesi,
3- Kabule göre de; katılanlar lehine hükmedilen vekalet ücretinin sanıklardan nasıl tahsil edileceğinin gösterilmemesi;
Kanuna aykırı, katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olup, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 16.01.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.