MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, fazla mesai ile şua izni ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkili işçinin fazla çalışma ve şua izni ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, bozma ilamına uyma kararı verilerek yapılan yargılama neticesinde, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Radyoloji, Radyom ve Elektrikle Tedavi Müesseseleri Hakkındaki Tüzüğün 24. maddesinde yer alan, "Bu gibi müesseselerde, her röntgen mütahassısının veya röntgen ve radyom ile iştigal eden kimsenin senede dört hafta muntazaman devamlı tatil yapılması mecburidir." şeklindeki hükümle, tüzük kapsamında çalışanlara kullandırılması gerekli yıllık izin süresi düzenlenmiştir.
Bahsi geçen tüzük kapsamında çalışan işçilere kullandırılması gerekli yıllık izin süreleri, 4857 sayılı İş Kanunu"na göre değil, sadece söz konusu tüzük hükmüne göre belirlenmelidir. Bu halde, hükme esas alınan bilirkişi raporunda, tüzük kapsamında çalışan davacının hem 4857 sayılı Kanun"un 53. maddesinde düzenlenen izin süresine hem de tüzükte düzenlenen izin süresine hak kazandığı gerekçesiyle, dosyaya sunulmuş izin formlarında kullanıldığı belirtili izin sürelerinin, şua izni ücreti hesabında nazara alınmaması hatalı olmuştur. Ayrıca, her ne kadar ilgili tüzük maddesi uyarınca, dört haftalık iznin aralıksız kullandırılması gerekli ise de, bu düzenleme, izin ücreti alacağı hesaplamasına esas kullandırılmayan toplam izin süresinin belirlenmesinde, parça halinde kullandırılan izin sürelerinin mahsup edilmesine engel değildir.
Anılan sebeple, yukarıda yapılan açıklamalar nazara alınarak, işçinin kullandığı izin sürelerinin mahsup edilmesiyle bakiye kullandırılması gerekli izin süresi belirlenmeli ve karşılığı şua izni ücreti alacağı hesaplanarak hüküm altına alınmalıdır.
Yukarıda yazılı sebepten, hatalı değerlendirmeyle karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 10.03.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.