MAHKEMESİ : İSTANBUL 8. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 24/09/2013
NUMARASI : 2013/354-2013/803
DAVA :Davacı, lojman yardımı ve telefon gideri alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı işçi, davalı şirkette teftiş kurulu başkanı olarak çalıştığını, lojman yardımı ile telefon görüşme bedellerinin 01.01.2006 tarihinden itibaren ödenmediğini, söz konusu hakların hiçbir gerekçe gösterilmeden izni ve muvafakati alınmadan kesilip verilmeye başlandığını, lojman yardımı ve diğer yöneticilerin aylığına eklenmesine karşın kendi aylığına eklenmediğini beyanla lojman yardımı ile telefon giderinin davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı işveren, şirketin yönetim hakkını kullanarak ve gelirlerin azalması dolayısıyla zorunlu olarak alınan tedbir kararları gereğince alınan karara istinaden bu uygulamanın kaldırıldığını ve 3 yıl gibi uzun süre bu uygulamanın devam ettiğini, taleplerin afaki ve fahiş olduğunu beyan ederek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece ilk olarak verilen kararda, davacıya ve diğer üst düzey yönetici durumda olanların lojman yardımı ile ev ve cep telefon giderlerinin davalı tarafından karşılandığı, daha sonra gelirlerin azalması dolayısı ile zorunlu olarak alınan tedbir kararları gereğince alınan karara istinaden bu uygulamanın kaldırıldığı ve 3 yıl gibi uygulamanın devam ettiği, davacının da buna karşılık bir yazılı itiraz ve def’inin olmadığı, maaş ve diğer istihkaklarını alırken buna ilişkin herhangi bir ihtirazı kayıt ileri sürmeden veya işi bırakmayıp bu konuda da 6 işgünü içerisinde bu konuda herhangi bir ihtarname çekmediği, böylece bir iş şartının oluştuğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Davacı tarafın temyizi üzerine Dairemizce verilen bozma ilamında, 2006 yılına kadar davacı işçiye sağlanan hakların 01.01.2006 tarihinden itibaren verilmemesinin çalışma koşullarında işçi aleyhine esaslı değişiklik oluşturduğu, 4857 sayılı İş Kanunu’nun 22. Maddesinde yazılı prosedürün izlenmediği, değişikliğin işçi açısından bağlayıcı olmadığı gerekçesiyle davacının lojman yardımı ile telefon görüşme ücretleri taleplerinin yerinde olduğu açıklanmış, dosya içindeki bilirkişi raporu değerlendirilmek suretiyle hüküm kurulması gerektiği belirtilmiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyulmasına karar verilmiş, ek raporun ikinci seçeneğine göre 93.414,99 TL lojman yardımı ve 5.069,00TL telefon ücretinin kabulüne karar verilmiştir.

Kararı yasal süresi içinde davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Mahkemece, bozma öncesi bilirkişi hesap raporu alınmış ve ilk raporda, 2005 yılı Aralık ayında son defa 2.429,64 TL olarak ödenen lojman yardımı miktarı 12 ile çarpılarak yıllık tutar bulunmuş ve yönetim kurulu kararı gereği 18’e bölünerek bulunan tutar her yıl için 12 ay üzerinden hesaplanmış ve ödenmesi gereken lojman yardımı 54.949,78 TL olarak belirlenmiştir. Davacı vekilinin itirazı üzerine alınan ek raporda aynı hesap yöntemine göre belirlenen rakam bu defa yıllık 12 ay yerine 21 ay ile çarpılmak suretiyle lojman yardımı tutarı ikinci bir seçenek olarak 93.414,99TL belirlenmiştir. Davalı vekili rapora itirazında yıllık 12 ay yerine 21 ay üzerinden lojman yardımı hesabının hatalı olduğunu açıklamıştır.
Dairemizce verilen bozma ilamında dosyadaki raporların değerlendirilmesi istendiği halde mahkemece bozmaya uyularak verilen kararda ek raporun ikinci seçeneği hükme esas alınmış ve neden bu hesap yönteminin benimsendiği açıklanmamıştır.
Davaya konu lojman yardımının dayanağı yönetim kurulunun 26.12.2005 tarihli kararıdır. İlgili karara göre kira yardımının yıllık toplamı 18’e bölünmeli ve her ay yapılan bürüt ücretlere eklenmelidir. Yılda 12 ay olmakla ilk raporda ve ek raporun birinci seçeneğinde yer aldığı üzere yıllık 12 ay üzerinden hesaplamaya gidilmelidir. Davacı işçiye bir ay tek bir ay çift maaş ödenmiş olması ve yılda 3 kez temettü ödenmesi, yıllık lojman yardımı ödemesinin 21 kez yapılmasını gerektirmez. Bu itibarla 2005 yılı lojman yardımı ödemesi toplam tutarının yönetim kurulu kararı gereği 18’e bölünmesiyle bulunan hesaplamada dikkate alınmalıdır.
Öte yandan her iki hesap raporunda da Aralık 2005 ayına ait lojman yardımı tutarı 12 ile çarpılmak suretiyle hesaplamaya gidilmiş, davalı vekili temyizinde 2005 yılı lojman yardımı tutarlarının yıl içinde değiştiğini ve son ödemenin 12 ay ile çarpılması yerine yıllık ödemeler toplamının 18’e bölünmesi gerektiğini açıklamıştır. Gerçekten de yönetim kurulu kararında son aya ait lojman yardımı tutarına göre hesaplama yapılacağı açıklanmamıştır. Davacıya 2005 yılı için ödenen lojman yardımları toplamı belirlenmeli ve bu rakamın davacının bir ay tek, bir ay çift maaş alması nedeni ile 18’e bölünmesi suretiyle aylık ücrete eklenecek lojman yardımı tutarı bulunarak hesaplama yapılmalıdır. Gerekirse bu yönlerden bilirkişiden ek hesap raporu alınarak sonuca gidilmek üzere hükmün bozulması gerekmiştir.
Sonuç: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 11.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.