Muğla Ceza Kararları - 5607 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2021/1630 Esas 2021/4617 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2021/1630
Karar No: 2021/4617
Karar Tarihi: 23.03.2021

5607 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2021/1630 Esas 2021/4617 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Mahkeme, sanığın yokluğunda verilen kararın bildirilen adrese MERNİS şerhi ile doğrudan tebligat yapılarak usulüne uygun olmadığını belirtti. Bu nedenle sanığın temyiz isteminin reddine dair mahkeme kararı kaldırıldı. Ayrıca mahkeme, 5607 sayılı kanuna muhalefet suçunda sanık lehine olan düzenlemeleri dikkate alarak, yasal koşulların oluşmasına göre uygulama yapmak için yerel mahkemenin görevli olduğunu belirtti. Kısa süreli hapis cezası ertelenen sanığın hak yoksunluklarının uygulanamayacağının gözetilmediği de vurgulandı. Bu nedenlerle mahkeme kararı bozuldu. Kanun maddeleri ise şöyle:
- 5607 sayılı Kanunun 3/22. maddesine eklenen \"Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir.\"
- 5607 sayılı Kanunun 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale gelmesi.
- 5237 sayılı TCK'nun 7. maddesi.
- 7242 sayılı Kanunun 63. maddesi.
- 5607 sayılı Kanuna eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası.
- TCK’nun 53/4. maddesi.

7. Ceza Dairesi 2021/1630 E. , 2021/4617 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük, erteleme, müsadere

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Sanığın yokluğunda verilen kararın, bildirdiği adresine tebliğe çıkartılıp iade gelmesi halinde MERNİS adresine tebliğ yapılması gerekirken, bildirdiği adrese doğrudan MERNİS şerhi ile tebligat çıkartılıp, 7201 sayılı Yasanın 21/2. maddesi uyarınca tebliğ yapılması karşısında yapılan tebligatın geçerli sayılamayacağı cihetle sanığa yapılan tebligatın usulüne uygun olmadığı nazara alınarak sanığın temyiz isteminin öğrenme üzerine süresinde olduğu kabul edilerek, temyiz isteminin reddine dair mahkemenin 08.04.2016 tarihli ek kararı kaldırılarak yapılan incelemede;
1. Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine aynı Yasanın 62.maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek ilgili hükümlerin yasal koşullarının oluşup oluşmadığının saptanması ve sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
2. Kısa süreli hapis cezası ertelenen sanık hakkında TCK’nun 53/4. maddesi gereğince hak yoksunluklarının uygulanamayacağı gözetilmeden yazılı şekilde hüküm tesisi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 23.03.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.