Konya Ceza Kararları - Vergi Usul Kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/8686 Esas 2019/1555 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/8686
Karar No: 2019/1555
Karar Tarihi: 18.02.2019

Vergi Usul Kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/8686 Esas 2019/1555 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Mahkeme, vergi usul kanununa muhalefet suçundan dolayı sanığın mahkumiyet kararını vermiştir. Sanığın, 2009-2010 yılları arasında sahte fatura düzenleyip kullandığı suçlamasıyla yargılandığı davada, mahkeme sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarında suça konu faturaların yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk olmadığını, her iki suçun birbirinden ayrı ve bağımsız olduğunu belirtmiştir. Mahkeme, sanığın suçunun sübutu kabul edilmiş, temel cezayı arttıran ve azaltan nedenler takdir kılınmış, savunması reddedilmiş ve eleştirilen bir husus dışında hükümde bir isabetsizlik görülmemiştir. Kararda geçen kanun maddeleri 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 230. maddesi, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 217. maddesi ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesidir.

11. Ceza Dairesi 2016/8686 E. , 2019/1555 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanık ...‘in “2009-2010 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme ve kullanma“ suçlarını işlediğinin iddia ve kabul olunduğu olayda; Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu‘nun 08.11.2018 tarihli 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamı ile sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarında suça konu faturaların, 213 sayılı VUK‘nin 230. maddesine göre yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmadığının anlaşılması karşısında, 5271 sayılı CMK’nin 217. maddesi uyarınca duruşmadan edindiği kanaate göre delilleri değerlendirip sanık hakkında mahkûmiyet hükümleri kuran mahkemenin takdir ve kabulünde bu yönden bir isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamedeki bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiş; “Sahte fatura kullanma” ve “sahte fatura düzenleme” suçları birbirinden ayrı ve bağımsız suçlar olup biri diğerinin unsuru olmadığı gibi her iki suçun birbirine dönüşemeyeceği, Denizli Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 04.02.2013 tarihli 2013/3208 Soruşturma ve 2013/1071 Esas sayılı iddianamesi ile sanık hakkında 2009 ve 2010 takvim yıllarında hem sahte fatura düzenleme hem de sahte fatura kullanma suçlarından kamu davası açılmasına karşın; her iki eylemi kapsayacak şekilde tek bir mahkûmiyet hükmü kurulması nedeniyle aleyhe temyiz olmadığından bu husus bozma nedeni yapılmamış; gerekçeli karar başlığında “2009-2010” olarak eksik gösterilen suç tarihlerinin 2009 takvim yılı için “29.12.2009”, 2010 takvim yılı için “31.12.2010” olarak mahallinde düzeltilmesi ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığa yüklenen suçların sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, temel cezayı arttıran ve azaltan nedenlerin nitelik ve dereceleri takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş ve incelenen dosyaya göre verilen hükümde eleştirilen hususlar dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 18.02.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.