MAHKEMESİ :AİLE MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen alacak davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili; davalının davacıyı istemediğini belirterek babasının evine bıraktığını, evden ayrılırken davacının çeyiz eşyalarını ve ziynet eşyalarını almadığını ileri sürerek, 2 adet cumhuriyet altını, 2 adet 100 ABD Doları, Altın takı seti, inci seti, altın saat, 63 adet çeyrek altın, 12 adet altın bileziğin aynen iadesini, aynen iadesinin mümkün olmaması halinde toplam 27.650,00 TL bedelini, dava dilekçesinde belirtilen çeyiz eşyalarının aynen iadesini, aynen iadesinin mümkün olmaması halinde toplam 25.600,00 TL bedelinin iadesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; davacının şahsi eşyalarını ve takılarını alarak babasının evine gittiğini belirterek, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, dava edilen eşyalar yargılamanın devamı sırasında kadına teslim edilmiş olduğundan ve eşyalar yönünden dava konusuz kaldığından bu konuda karar verilmesine yer olmadığına; 1 adet cumhuriyet altınının mevcut ise aynen iadesi, değil ise bedeli olan 618,00 TL nin, 1 adet altın takı seti mevcut ise aynen iadesi, değil ise bedeli olan 799,00 TL"nin, 63 adet çeyrek altın mevcut ise aynen iadesi, değil ise bedeli olan 9.184,00 TL"nin, 5 adet burma bilezik mevcut ise aynen iadesi, değil ise bedeli olan 6.398,00 TL"nin, 3 adet 5 gr bilezik mevcut ise aynen iadesi, değil ise bedeli olan 898,00 TL"nin kocadan alınarak kadına verilmesine karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, ziynet eşyalarının aynen iadesi, iadesi mümkün değilse bedelinin davalıdan tahsili istemine ilişkindir.

Türk Medeni Kanunu’nun 6.maddesi hükmü uyarınca kanunda aksine bir hüküm bulunmadıkça taraflardan her biri hakkını dayandırdığı olguların varlığını kanıtlamakla yükümlüdür. İspat yükü hayatın olağan akışına aykırı durumu iddia eden kimseye düşer. İleri sürdüğü bir olaydan kendi yararına haklar çıkarmak isteyen kimsenin iddia ettiği olayı kanıtlaması gerekir.
Bu bağlamda kural olarak davacı kadın, dava konusu ettiği ziynet eşyalarını varlığını ve evden ayrılırken bunların zorla elinden alındığını, ziynetlerin müşterek hanede ya da davalıda kaldığını ispat etmek zorundadır. Zira; olağan olan ziynet eşyasının kadının üzerinde olması ya da evde saklanması, muhafaza edilmesidir. Başka bir anlatımla bunların davalı tarafın zilyetlik ve korumasına terk edilmesi olağan durumla bağdaşmaz.
Diğer taraftan ziynet eşyası rahatlıkla saklanabilen, taşınabilen, götürülebilen türden eşyalardandır. Bu nedenle evden ayrılmayı tasarlayan kadının bunları önceden götürmesi, gizlemesi her zaman mümkün olduğu gibi evden ayrılırken üzerinde götürmesi de mümkündür. Bunun sonucu olarak normal koşullarda ziynet eşyalarının kadının üzerinde olduğunun kabulü gerekir. (6.Hukuk Dairesi 09.05.2011 tarih ve 2011/1701-6067, 6.Hukuk Dairesi 06.03.2012 tarih ve 2012/333-3494, 3.Hukuk Dairesi 13.03.2013 tarih ve 2013/3318-4289)
Somut olayda; davacı tanıklarından bir kısmı, davacıya düğünde takılan ziynetlerin balayına ve davalı kocanın görevi nedeniyle Tunceli"ye giderken, güvenlik amacıyla davalının annesine bırakıldığını beyan etmesine rağmen, davacı tanığı olarak dinlenen davacının babası, tarafların anlaşamadıklarını, bir keresinde kızının düğün sırasında takılan ziynet eşyaları ile birlikte kendi evine geldiğini, birkaç gün kaldıktan sonra kızını barıştırmak amacıyla kocasının evine götürdüğünü, ziynet eşyalarının da üzerinde olduğunu, aradan 15 gün geçtikten sonra davalı ve ailesinin kızında takılı olan altınları elinden alarak kendi evine bıraktıklarını beyan ettiği ve davacı tanık beyanlarının birbiriyle çeliştiği anlaşılmaktadır.
Davalı tanıkları ise, davacının evden ayrılırken ziynet eşyalarını yanında götürdüğünü beyan etmişlerdir.
Her ne kadar davacı kadın, düğünde takılan ziynetlerin kendisine verilmediğini iddia etmiş ve tanık dinletmiş ise de, çelişkili ve duyuma dayalı tanık beyanları ile iddiasını ispat edememiştir.
Bununla birlikte davacı, delil listesinde açıkça yemin deliline de dayanmış olduğundan davacıya, ziynetlerin elinden alındığı, davalı tarafta kaldığı konusunda yemin teklif etme hakkı hatırlatılarak sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme sonucu yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmediğinden kararın bozulması gerekmiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 11.12.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.