MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 2. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 25/05/2017 tarih ve 2016/462 E. - 2017/219 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 01/03/2018 tarih ve 2017/1359-2018/222 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin “CEP” ibareli birçok markasının tescilli olduğunu, davalının 27.08.2015 tarihinde 9, 35, 38 ve 42. sınıftaki ürün ve hizmetleri içeren “CEPTEKEP” ibareli marka tescil başvurusunda bulunduğunu, 2015/70962 kod numarası verilen başvuruya müvekkilinin tanınmışlık, iltibas ve kötüniyetli başvuru vakıalarına dayanarak başvurunun reddi istemi ile yaptığı itirazının, davalı TPMK YİDK tarafından 2016-M-9466 sayılı kararla reddedildiğini, kararın haksız ve hukuka aykırı olduğunu ileri sürerek, davalı TPMK YİDK"nın anılan kararının iptalini, tescil edilmiş olması halinde diğer davalı markasının hükümsüzlüğüne karar verilmesini istemiştir.
Davalı Türk Patent ve Marka Kurumu vekili, müvekkili Kurum kararının usul ve yasaya uygun bulunduğunu savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket vekili, başvuru konusu “CEPTEKEP” ibareli işaret ile davacının “CEP” ibareli markaları arasında ortalama tüketicileri iltibasa düşürebilecek derecede bir benzerlik bulunmadığını, zira cep kelimesinin günlük yaşamda cep telefonu olarak da adlandırılan, taşınabilir telefon ürününü adlandırmak için yerleşmiş, herkesçe belirtilen anlamıyla bilinen ve kullanılan bir kelime olduğunu savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemişlerdir.
Mahkemece, tüm dosya kapsamına göre; davacının markalarının “CEP” esas unsurlu, davalının başvurusunun ise “CEPTEKEP” ibareli olduğu, başvuruda “CEP” ibaresinin değil “CEPTEKEP” ibaresinin bulunduğu, başvuru kapsamında bulunan ürün ve hizmetlerin davacının markalarının kapsamında yer alan ürün ve hizmetlerle aynı türden olmasına rağmen, davacının“CEP” ibareli markalarının 9, 35, 38 ve 42. sınıftaki ürün ve hizmetler bakımından zayıf marka oldukları, zira sunulan hizmetlerin cep telefonunun fonksiyonlarından istifade edilerek gerçekleştirildiğinin belirtildiği, zayıf markaların ayırt edici gücü yüksek markalar gibi korunmasının mümkün olmadığı, nitekim “CEP” ibareli başkaca markalarının da bulunduğu, davacının “CEP” ibareli markalarıyla davalının “CEPTEKEP” ibareli başvurusu arasında biçim, düzenleme ve tertip tarzı itibariyle görsel, sescil ve anlamsal olarak genel izlenimde ortalama tüketicileri iltibasa düşürecek derecede bir benzerlik bulunmadığı, “CEP” ibaresinin halk tarafından bilinen anlamı ve işaretteki kullanım biçiminin bu bağlantılandırmayı tesis etmeye elverişli olmadığı, taraf işaretleri bütün olarak değerlendirildiğinde benzer olmadığından davacının tanınmışlığının ne şekilde zarar göreceğinin de ispatlanamadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesince, tüm dosya kapsamı, mevcut delil durumu ve ileri sürülen istinaf sebeplerine göre ilk derece mahkemesinin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi kararı, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına,
20/05/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.