MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Sanığın çocuğun cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından mahkumiyetine dair İstanbul Anadolu 13. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 14.03.2019 gün ve 2018/645 Esas, 2019/138 Karar sayılı hükümlere yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınıp, 5271 sayılı CMK"nın 299/1. maddesi uyarınca takdiren duruşmasız yapılan incelemede dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Hükmedilen cezanın miktar ve türü gözetildiğinde, 5271 sayılı CMK"nın 286/2-b. maddesi uyarınca, ilk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezalarını artırmayan Bölge Adliye Mahkemesi kararlarının temyizi mümkün olmadığından, sanık müdafisinin anılan hükme yönelik temyiz isteminin aynı Kanunun 298. maddesi gereğince REDDİNE,
Sanık hakkında çocuğun cinsel istismarı suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesine gelince;
Mağdurenin kollukta verdiği ifadeler ile mahkemede alınan beyanının gerek kendi içinde gerekse annesi katılan ...’in anlatımıyla çelişkili olması mağdurenin organ sokma eylemine yönelik iddiasının adli muayene neticesinde düzenlenen raporla uyuşmaması, Adli Tıp Şube Müdürlüğünün 09.05.2018 tarihli raporunda mağdurenin sol uyluk ön-dış yan yüzde tespit edilen yaralanmanın Suriye’de başka bir olay nedeniyle meydana geldiğinin belirtilmesi dersten erken çıktığında sanığın kendisini götürdüğü yönündeki iddiasının mağdurenin öğretmeni olan tanık ...’in ve katılan ...’in mağdurenin o gün sanık tarafından okul çıkışında götürüldüğünü yeğeni ...’nın gördüğüne dair anlatımlarının da tanık ...’nın beyanlarıyla doğrulanmaması, Göç İdaresi Uzman Yardımcısı ... tarafından hazırlanan 22.06.2018 tarihli rapor ile Anadolu ÇODEM –Çocuk Koruma İlk Müdahale ve Değerlendirme Biriminden sosyolog ... tarafından düzenlenen 09.07.2018 günlü raporlarda, anne ve üvey baba ile yapılan görüşmelerde, tedirgin hal ve tavır sergiledikleri, tek çözümün üçüncü bir ülkeye gitmek olduğunu ifade ettikleri, sordukları sorulardan kız çocuğunu söylemesi gerekenler konusunda tembihledikleri izleniminin oluştuğu, mağdure ile yapılan görüşmelerde de üvey babası hakkındaki ilk ifadesini daha sonra “şaka yaptım” diyerek değiştirdiği, olayları anlatırken sürekli güldüğü, korkmuş ve çekingen bir ifade takınmadığı, “korktum” derken bile güldüğünün dikkat çektiği, farkındalığının yüksek ve yönlendirmeye açık olup cinsiyet fark etmeksizin yetişkinlere karşı sarılma, öpme, dokunma gibi yakın davranışlarda bulunduğunun gözlendiğinin bildirilmesi, savunma, tanıklar ... ile kollukta dinlenen, diğer tanık beyanları ve tüm dosya içeriği nazara alındığında, ilk derece mahkemesinin kabulünde yer alan sübuta ilişkin delillerin dosya içeriğiyle çelişmesi nedeniyle mahkumiyet kararının yerinde olmadığı anlaşıldığından, söz konusu hükme yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine esastan reddedilmesi,
Kanuna aykırı, katılan Bakanlık vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesinin 28.05.2019 gün ve 2019/1433 Esas, 2019/1390 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun esastan reddine yönelik hükmünün 5271 sayılı CMK"nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, bozma sebebine göre sanığın TAHLİYESİNE, başka suçtan tutuklu veya hükümlü olmadığı taktirde en seri vasıtayla derhal tahliyesinin sağlanması için ilgili yerlere müzekkere yazılmasına, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesine gönderilmesine, 10.11.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.