MAHKEMESİ : KAYSERİ 2. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 27/10/2011
NUMARASI : 2010/225-2011/479
DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık izin ücreti ile vekalet ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:Davacı vekili, davacının 30.11.1999 tarihinde Belediye işlerinin yüklenen Melikgazi TİM AŞ’nde işe başladığını, 18.02.2000 tarihinden itibaren ise Melikgazi Belediyesi Fen İşleri Müdürlüğü kadrosunda işçi olarak çalışmaya başladığını, 15.02.2010 tarihine kadar Kurum içi görevlendirme ile Hukuk İşleri Müdürlüğünde avukat olarak çalıştığını, çalışmasının işten çıkarıldığı tarihe kadar kesintisiz olarak davalı Belediye nezdinde geçtiği iddiasıyla kıdem ve ihbar tazminatları, yıllık izin ile vekalet ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti: Davacının 06.07.2007 tarihinden itibaren sözleşmeli personel olarak çalıştığını, 5521 Sayılı İş Mahkemeleri Kanununun 1. maddesi ile 5620 Sayılı Kamuda Geçici İş Pozisyonlarında Çalışanların Sürekli İşçi Kadrolarına veya Sözleşmeli Personel Statüsüne Geçirilmeleri, Geçici İşçi Çalıştırılması ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması Hakkında Kanunun, Geçici İşçilerin Sürekli İşçi Kadrolarına veya Sözleşmeli Personel Statüsüne Geçirilmesi başlıklı 2. maddesinin (10.) bendi uyarınca davanın görev yönünden reddi gerektiğini, 7/15754 Sayılı Sözleşmeli Personel Çalıştırılmasına İlişkin Bakanlar Kurulu Kararının 2. maddesi uyarınca sözleşmeli personelin işçi sayılmayan kamu görevlisi olduğunu bu nedenle davacıya kıdem tazminatı ödemesi yapılmasının mümkün olmadığını, ihbar tazminatı talebinin yersiz olduğunu, 657 sayılı Kanunun ilgili hükümleri ile davacıyla akdedilen iş akdinin 11. maddesi hükümleri uyarınca "…yılı içerisinde kullanılmayan izinler ertesi yıla devredilemez ve kullanılmayan izin süreleri için ayrıca ücret ödenmez…."hükmü uyarınca yıllık izin talebi ile diğer taleplerinin de yerinde olmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece yapılan yargılama sonunda, davacının iş akdi ile davalıya ait işyerinde çalıştığı, davalı tarafça 5620 Sayılı Kanunun 2/10. maddesi hükmü uyarınca sözleşmeli personel statüsüne geçirilen davacıya yaptıkları ödeme dışında başkaca tazminat ödenemeyeceği savunulsa da; 5620 Sayılı Kanuna göre davacıya tercih hakkı tanınması gerekirken 03.07.2007 tarihli yazı ile davacının sözleşmeli personel statüsüne geçmeye veya mevcut statüsünde kalmaya ilişkin tercih hakkını kullanması aksi taktirde resen sözleşmeli personel statüsüne geçirileceği veya geçici işçi statüsünde (2006 yılındaki çalışma sürelerini aşmamak kaydıyla) çalışmaya devam edeceğinin bildirildiğini, davacının sözleşmeli personel statüsüne geçmek zorunda bırakıldığı ve haklı bir neden olmaksızın işten çıkarılmadığı gerekçesiyle kıdem ve ihbar tazminatları ile bakiye yıllık izin talebinin kabulüne, vekalet ücreti talebinin reddine karar verilmiştir
D) Temyiz:
Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
E) Gerekçe: 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun 1. maddesi uyarınca İş Kanununa göre işçi sayılan kimselerle işveren veya işveren vekilleri arasında iş akdinden veya iş Kanununa dayanan her türlü hak iddialarından doğan hukuk uyuşmazlıklarının çözüm yeri iş mahkemeleridir. İş mahkemesinin kural olarak görevli olması için taraflarının işçi ile işveren olması ve aralarında iş ilişkisi bulunması gerekir.
Çalışanın bir statüden diğer statüye geçmesi halinde, statü değişikliğinde iradesinin rol alıp almadığı önem taşır. Çalışanın iş ilişkisinden, memuriyete veya sözleşmeli personel yada idari sözleşme ilişkisine kendi iradesi ile geçmesi ve iş ilişkisine kendisinin son vermesi halinde, iş ilişkisi işveren tarafından sonra erdirilmediğinden bu dönem için çalışanın kıdem ve ihbar tazminatına hak kazanma olanağı bulunmamaktadır. Keza bu şekildeki statü değişikliği işçi açısından haklı fesih nedeni olmadığı için kıdem tazminatı hakkı da doğmayacaktır. Ayrıca statü değişikliği ile ilgili özel yasa hükümlerinin de dikkate alınması gerekir.
Somut uyuşmazlıkta, 01.12.1999 tarihinden itibaren geçici işçi olarak çalışan davacının 06.07.2007 tarihinden itibaren 5620 Sayılı Kamuda Geçici İş Pozisyonlarında Çalışanların Sürekli İşçi Kadrolarına veya Sözleşmeli Personel Statüsüne Geçirilmeleri, Geçici İşçi Çalıştırılması ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun hükümleri uyarınca sözleşmeli personel statüsünde çalışmakta iken davalı Belediye tarafından 15.02.2010 tarihinde iş akdinin feshedildiği anlaşılmaktadır. 5620 Sayılı Kanunun 2. maddesinin 10. bendi “… sözleşmeli personel statüsüne geçirilenlere iş mevzuatına göre herhangi bir tazminat ödenmez. Bu personelin önceden kıdem tazminatı ödenmiş süreleri hariç, kıdem tazminatına esas olan toplam hizmet süreleri, 657 Sayılı Kanunun 4. maddesinin (B) fıkrasında belirtilen iş sonu tazminatına hak kazanmada ve hesabında dikkate alınır…” hükmünü içermektedir.
Her ne kadar Mahkemece, sözleşmeli personel statüsüne geçirilirken davacıya tercih hakkı tanınmadığı ve iş akdinin işveren tarafından haklı bir neden olmaksızın feshedildiği gerekçesiyle yazılı şekilde karar verilmiş ise de; davacının sözleşmeli personel olarak çalıştırıldığı 06.07.2007-15.02.2010 tarihleri arasında taraflar arasında iş ilişkisinin bulunmadığı, statü ilişkisi nedeniyle bu dönemin özel yasa düzenlemesi nedeni ile Emekli Sandığı Kanunu uyarınca değerlendirilmesi gerektiği anlaşıldığından, belirtilen dönem yönünden uyuşmazlığın idari yargı yerinde çözümlenmesi gerekir. Mahkemece, bu dönem yönünden dava dosyasının tefrik edilerek, uyuşmazlığın idari yargı yerinde görülmesi için davanın yargı yolunun caiz olmaması nedeniyle 6100 sayılı HMK.nun 114/6 ve 115/2.maddeleri uyarınca reddine karar verilmesi gerekirken hatalı değerlendirme ile yazılı şekilde karar verilmesi isabetsizdir.
Davacının geçici işçi olarak çalıştığı 01.12.1999-06.07.2007 tarihleri arası dönem yönünden ise; 06.07.2007 tarihi itibarıyla feshe bağlı alacaklar yönünden iş akdinin işveren tarafından haksız ve bildirimsiz olarak feshedilip edilmediği araştırılarak tüm deliller birlikte değerlendirilerek varılacak sonuca göre bir karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.

F) Sonuç: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 19.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.