MAHKEMESİ:AİLE MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen nafaka davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü.Davacı vekili dava dilekçesinde, davacı annenin eşinden 450 TL maaş aldığı, bunun dışında geliri olmadığı, davalı çocuklarının durumunun iyi olduğunu belirterek davalı oğulları ..."dan 150 TL, ..."den 400 TL yardım nafakasının davalılardan tahsilini talep etmiştir.
Davalılar cevabında, davacı annelerinin maaşı olduğunu, evi bulunduğunu beyan etmişlerdir.
Mahkemece; davalıların Kazançları ve giderleri nazara alındığında refah içinde olmadıkları ve yardım nafakası ödeme yükümlülüklerinin bulunmadığından bahisle davanın reddine karar verilmiş, hükmü davacı vekili temyiz etmiştir.TMK"nun 364.maddesine göre, "Herkes yardım etmediği takdirde yoksulluğa düşecek olan üst ve alt soyu ile kardeşlerine nafaka vermekle yükümlüdür". Aynı kanunun 365/2.maddesinde "Dava, davacının geçinmesi için gerekli ve karşı tarafın mali gücüne uygun bir yardım isteminden ibarettir" hükmü getirilmiştir.
Hukuk Genel Kurulunun 07.06.1998 gün ve 1998/656-688 sayılı ilamında; "...yeme, giyinme, barınma, sağlık, ulaşım, kültür (eğitim) gibi bireyin maddi varlığını geliştirmek için zorunlu ve gerekli görülen harcamaları karşılayacak düzeyde geliri olmayanların" yoksul kabul edilmesi gerektiği vurgulanmıştır.Davada, ekonomik durumu iyi olmayan, yoksul kabul edilen anne için davalı çocuklarından yardım nafakası talep edilmektedir.Davacının (annenin) eşinden 522 TL dul maaşı aldığı, davalı oğlu ..."ın emekli olup, 818 TL maaş aldığı, diğer davalı oğlu ..."nin ise yurtdışında yaşadığı 1.300 Euro aylık ile SGK"dan 711 TL maaş aldığı anlaşılmaktadır.Bu durumda mahkemece; tarafların sosyal ve ekonomik durumlarına göre yoksul sayılan davacı anne yararına kanunun amacına uygun ve TMK"nun 4.maddesi gereğince hakkaniyete uygun bir nafakaya hükmedilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiştir.Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 10.01.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.