MAHKEMESİ : KAYSERİ 3. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 01/12/2011
NUMARASI : 2010/574-2011/586
DAVA :Davacı, ihbar tazminatı, fazla mesai ücreti, hafta tatili ile genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı isteminin özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin, davalı işverenin Kayseri Sofrası isimli restoranında 29/09/2009-19/09/2010 tarihleri arasında salon şefi olarak çalıştığını ve hiçbir gerekçe gösterilmeksizin iş akdine son verildiğini, fazla mesai yaptığını, genel tatil ve hafta tatillerinde çalıştığını ileri sürerek ihbar tazminatı ile fazla mesai, genel tatil ve hafta tatili ücreti alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
B)Davalı cevabının özeti:
Davalı vekili; davacının, devamsızlığı nedeni ile iş akdinin haklı olarak sonlandırıldığını, iddia ettiği alacakların varlığını ispatlaması gerektiğini savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C)Yerel Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Ç)Temyiz:
Karar süresi içinde davalı tarafından temyiz edilmiştir.
D)Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Davacı, fazla çalışma yaptığı iddiası ile alacak talebinde bulunmuş olup bu iddiasını tanık beyanları ile ispat etmiştir. Mahkemece, takdiri delil niteliğindeki tanık beyanları ile fazla çalışma olgusu ispat edildiğinden hakkaniyet indirimi uygulanarak alacak hüküm altına alınmıştır.
İşçinin günlük iş süresi içinde kesintisiz olarak hiç ara vermeden çalışması beklenemez. Gün içinde işçinin yemek, çay, sigara gibi ihtiyaçlar sebebiyle ya da dinlenmek için belli bir zamana ihtiyacı vardır.
Ara dinlenme 4857 sayılı İş Kanununun 68 inci maddesinde düzenlenmiştir. Anılan hükümde ara dinlenme süresi, günlük çalışma süresine göre kademeli bir şekilde belirlenmiştir. Buna göre dört saat veya daha kısa süreli günlük çalışmalarda ara dinlenmesi en az onbeş dakika, dört saatten fazla ve yedibuçuk saatten az çalışmalar için en az yarım saat ve günlük yedibuçuk saati aşan çalışmalar bakımından ise en az bir saat ara dinlenmesi verilmelidir. Uygulamada yedibuçuk saatlik çalışma süresinin çok fazla aşıldığı günlük çalışma sürelerine de rastlanılmaktadır. İş Kanununun 63 üncü maddesi hükmüne göre, günlük çalışma süresi onbir saati aşamayacağından, 68 inci maddenin belirlediği yedibuçuk saati aşan çalışmalar yönünden en az bir saatlik ara dinlenmesi süresinin, günlük en çok onbir saate kadar olan çalışmalarla ilgili olduğu kabul edilmelidir. Başka bir anlatımla günde onbir saate kadar olan (onbir saat dahil) çalışmalar için ara dinlenmesi en az bir saat, onbir saatten fazla çalışmalarda ise en az birbuçuk saat olarak verilmelidir.
Hukuk Genel Kurulunca verilen 05.04.2006 gün 2006/9-107E.2006/144 ve 14.06. 2006 gün ve 2006/9-374E. 2006/382K. Sayılı ilamında uyku ve sair ihtiyaçlar için geçen zaman çıkarıldığında günde 24 saat çalışan işçinin fiilen 14 saat çalıştığı kabul edilmiş bu kural dairemizce de benimsenmiştir.
İşçi, ara dinlenme saatinde tamamen serbesttir. Bu süreyi işyeri içinde ya da dışında geçirebilir. İşyerinde geçirmesi ve bu süre içinde çalışmaya devam etmesi durumunda ara dinlenmesi verilmemiş sayılır. Ancak işçi işyerinde kalsa bile, ara dinlenmesi süresini serbestçe kullanabilir, bu süre içinde çalışmaya zorlanamaz.
Somut olayda; hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının günlük çalışma süreleri tanık beyanları doğrultusunda Haziran, Temmuz ve Ağustos aylarında 16 saat diğer aylarda ise 12 saat olarak kabul edilmiş ve her iki dönem içinde 1"er saatlik ara dinlenme süreleri düşülerek hesaplama yapılmıştır. Yukarıda açıklanan yasal düzenlemeler ve ilkeler doğrultusunda çalışma süresinden, günlük 12 saatlik çalışmanın olduğu dönemlerde 1,5 saat, günlük 16 saatlik çalışmanın olduğu dönemlerde ise 2 saat ara dinlenme süresi düşülmesi gerektiğinin gözetilmemesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.

F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 20.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.