MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, fark ücret, fark akdi ikramiye, fark ilave tediye alacaklarının tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkili sendikanın üyesi olan davacı işçinin nakle tabi tutulduğu 22.08.2005 tarihine kadar davalı Bakanlığa bağlı iş yerinde çalıştığını, bu tarihten itibaren iş yerinin kapatılması sebebi ile yeni nakledildiği iş yerinde çalışmaya devam ettiğini, müvekkillinin üyesi olduğu sendika ile davalı arasında imzalanan toplu iş sözleşmesinin 44, 47, 119 ve 130. maddeleri gereğince ilk genel terfi dönemi itibari ile bir üst ücret derecesine intibakının yapılmayarak ve kıdem terfisi uygulanmayarak ücret ve diğer işçilik alacaklarının eksik ödendiğini belirterek, ilk terfi dönemi olan 15.10.2005 tarihine kadar bir üst ücret derecesine terfi ettirilmesi gerektiğinin tespitine, eksik ödenen ücret, ikramiye ve ilave tediye alacaklarının da davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davada zamanaşımının dolduğunu, davacının alacaklarının toplu iş sözleşmesinin 47. maddesine uygun olarak hesaplanarak ödendiğini savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davacı ve davalı temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Davacı temyizi yönünden;
5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun 8.maddesine göre, iş mahkemesinden ./..

verilen kararlar tefhim ve tebliğ tarihinden itibaren sekiz gün içinde temyiz olunabilir.
Karar, 01.11.2013 tarihinde davacı vekiline usulüne uygun olarak tebliğ edilmiş olup, sekiz günlük kanuni temyiz süresi geçtikten sonra 18.11.2013 tarihinde davacı vekili tarafından temyiz edilmiş olduğundan 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 432. maddesi gereğince süre aşımı sebebiyle davacının temyiz isteminin REDDİNE, maktu temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine karar verilmesi gerekmiştir.
2- Davalı Bakanlık temyizine gelince; taraflar arasında, davacının çalıştığı iş yerinin kapanması üzerine nakledildiği iş yerindeki ücretinin miktarı ile ilk normal terfi döneminde bir üst ücret derecesine geçirilmesinin gerekip gerekmediği, buna bağlı olarak eksik ödenen ücret, ikramiye ve ilave tediye alacağı bulunup bulunmadığı hususlarında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Dosyadaki bilgi ve belgelerden; davacının, İç Tedarik Bölge Başkanlığı Ekmek Fabrikası Komutanlığı işyerinde çalışmakta iken, işçilerden alınan ve tercihlerini gösteren nakil talep formu doğrultusunda işyerinin bağlı olduğu Kara Kuvvetleri Komutanlığının 22.08.2005 tarihli yazısı ile işyerine nakledildiği anlaşılmıştır.
Kara Kuvvetleri Komutanlığına bağlı iş yerinin kapatılması sebebiyle o dönem yürürlükte bulunan 20. dönem toplu iş sözleşmesinin “İşyerinin Kapatılması” başlıklı 47. maddesine göre davacı işçinin naklinin yapıldığı ve bu maddede “İşyerinin kapatılmasından en az sekiz hafta önce işveren vekili mevcut işçilerin meslek ve branşları ile ücret derecelerini gösteren bir çizelge ile bağlı olduğu kuvvet komutanlığına müracaat ederek bu işçilerin nakil imkanlarını sorar. Kuvvet Komutanlığı öncelikle kendi bünyesinde bu işçilere nakil imkanı araştırır, gerekirse diğer Kuvvet Komutanlıklarının istekleri de göz önüne alınarak neticeyi işyerine bildirir. İsçiler önerilen işyerlerine nakillerini talep ettikleri taktirde aynı ücret derecesi ile nakilleri yapılabilir, önerilen işyerini kabul etmeyen veya kendisine yeni işyeri önerilmeyen işçilerin kanuni hakları ödenerek iş sözleşmesi feshedilir. Nakle tabi tutulan işçilere Harcırah Kanunu hükümleri uygulanır. İşyerinin veya bazı ünitelerinin kapatılma kararının alınmasını müteakip Sendikaya da bilgi verilir.” şeklinde düzenleme bulunduğu anlaşılmaktadır.
20. dönem toplu iş sözleşmesinin işçinin işyeri ve meslek değişikliği başlıklı 44. maddesinde ise “İşçinin iş sözleşmesinde belirtilen işyerinde ve kendi mesleğinde çalıştırılması esastır.
a. İşveren vekili ihtiyaç olduğunda işçiyi, işyeri içinde veya dışında sağlık durumunu tehlikeye sokmayacak ve işçinin kendi mesleğinde, mesleğine uygun veya yakın başka işlerde (branşlarda ) yeterli bilgiyi vermek suretiyle çalıştırabilir.
Bu takdirde işçi kendi meslek ve ücret derecesinde kalmış gibi kıdem kazanır, terfi eder, zam görür.
Başka meslek ve sanatlarda iş verme, işveren vekilinin yazılı onayı ile veya sonradan yazılı olarak belgelemek kaydı ile sözlü emri ile yapılır. Yazılı emrin bir sureti on gün içinde işçinin kendisine verilir.
Yeni işinde yazılı emirle azami bir yıla kadar çalışan işçi, çalıştığı mesleğe geçirilmesini isteyebilir. Bu takdirde ihtiyaç var ise işçi, işveren vekilinin teklifi, ilgili Kuvvet Komutanlığının onayı ile kırkbeş gün içinde yeni mesleğine geçirilir. İhtiyaç yok ise işçi kendi işine ve mesleğine iade edilir.


b. İşveren, aynı belediye hudutları içinde ihtiyaç duyulması halinde işçiyi geçici olarak başka bir iş yerinde görevlendirebilir veya nakledebilir.
c. İşverenin aynı il hudutlan içinde ve fakat başka belediye hudutları içindeki işyerlerinde belli branşlardan işçiye ihtiyaç duyulması halinde yılda üç ayı geçmemek üzere ve işçinin muvafakatini aramaksızın geçici olarak görevlendirebilir.
Bu gibi iş yerlerinde işçiye daimi olarak ihtiyaç duyulması hallerinde, aynı meslekteki işçilerden istekli olanlardan işverence uygun görülenler daimi olarak nakledilirler. İstekli bulunmadığı takdirde işveren dilediği işçi veya işçileri daimi olarak nakleder. Nakle muvafakat etmeyen işçinin kanuni hakları verilerek iş sözleşmesi feshedilir.
d. İşverenin başka bir ildeki işyeri için belli mesleklerden işçiye geçici olarak ihtiyaç duyması halinde yılda yüzyirmi günü geçmemek üzere işçileri geçici olarak görevlendirebilir.
İşçiye daimi olarak ihtiyaç duyulması halinde aynı meslekteki işçilerden istekli olanlardan işverence uygun görülenler daimi olarak nakledilirler. İstekli bulunmadığı takdirde işveren dilediği işçi veya işçileri daimi olarak nakleder.
Nakil halinde;
Aynı belediye hudutları (Büyükşehir Belediyesi dahil) içinde daimi olarak nakledilenler, ilişiğinin kesilmesini müteakiben yeni işyerlerine katılırlar.
Aynı il hudutları içinde ve fakat başka belediye hudutlarındaki bir iş yerine nakledilenler ilişiğinin kesildiği tarihten itibaren bir işgünü, başka il hudutları içerisindeki işyerlerine nakledilenler ilişiğinin kesildiği tarihten itibaren yedi gün içinde yeni iş yerlerine katılırlar ve bu sürelerde ücretli izinli sayılırlar.
Nakle tabi tutulan işçilere nakil tarihini takip eden ilk terfi döneminde bir üst ücret derecesi verilir. Nakle muvafakat etmeyen işçinin yasai hakları verilerek iş sözleşmeleri feshedilir." şeklinde bir düzenleme bulunmaktadır.
Davacının talepleri ile işyerinde uygulanan 20. dönem işyeri toplu iş sözleşmesinin yukarıda belirtilen düzenlemeleri dikkate alındığında, davacı işçinin çalıştığı iş yerinin kapatılması üzerine durumun davacının da aralarında bulunduğu işçilere bildirildiği, nakil talebinde bulunan işçilerin 20. dönem toplu iş sözleşmesinin 47. maddesi uyarınca nakillerinin yapıldığı anlaşılmaktadır. Davacı işçi, nakle tabi tutulduğu için nakil tarihini takip eden ilk terfi döneminde bir üst ücret derecesi verilmesi gerektiğini, davalı işveren ise toplu iş sözleşmesinin 47. maddesi ile işletmenin iş yerinin veya işin gerekleri sebebiyle işyerinin zorunlu sebeple kapatıldığını, bu maddeye göre kapanan işyerinde çalışan işçilerin işlerine son verilebilecek iken, feshin son çare olması ilkesine uygun davranılarak, davacı işçinin kendisine bağlı başka bir iş yerinde istihdamının sağlanabilmesi amacıyla naklinin yapıldığını ve bu madde metninde naklin aynı ücret derecesi ile (ilave bir ücret derecesi verilmeksizin) yapılacağı hüküm altına alınmış olmasına rağmen bir üst derece talep edilmesinin mümkün olmadığını savunmuştur.
Somut olayda, davalı işveren tarafından işyerinin kapatılması üzerine nakil talebinde bulunan işçiler hakkında işyerinde uygulanan toplu iş sözleşmesinin 47. maddesine göre işlem yapıldığı anlaşılmaktadır. İşleme esas olan toplu iş sözleşmesinin "İş Yerinin Kapatılması” başlıklı 47. maddesinde işverenin işyerini kapatması ve kapanan işyerinde çalışan işçilerin aynı işverene bağlı başka bir iş yerinde istihdamlarının sağlanabilmesi amacıyla yapılan işçi nakil işlemi düzenlenmiştir. Nakil için Kuvvet Komutanlığının öncelikle kendi bünyesinde işçilerin nakil imkanını araştıracağı, kendisine önerilen işyerlerine nakillerini talep eden işçilerin aynı ücret derecesi

ile nakillerinin yapılacağı, önerilen iş yerini kabul etmeyen veya yeni iş yeri önerilmeyen işçilerin kanuni hakları ödenerek iş sözleşmesinin feshedileceği düzenlemesi yapılmıştır. Davacının da aralarında bulunduğu, kapatılan iş yerinde çalışan işçilerin kendilerine önerilen işyerinde çalışmayı kabul etmeleri üzerine toplu iş sözleşmesindeki düzenlemeye uygun olarak nakilleri yapılmıştır. Dolayısı ile bu durumda Toplu İş Sözleşmesinin 44 ve devamı maddelerinin uygulanması imkanı bulunmamaktadır. Başka bir anlatımla davacı işçinin diğer nakil sebeplerine bağlı olarak bir üst ücret derecesine terfisini talep edemeyeceği açıktır. Bu sebeple; davacının toplu iş sözleşmesinin 44 ve devamı maddelerinden kaynaklı fark ücret, ikramiye ve ilave tediye isteklerinin reddi gerekirken, yazılı gerekçe ile kabulü hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, 24.03.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.