Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2022/9405 Esas 2022/3147 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ceza Dairesi
İlk Derece Mahkemesi : Manisa 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 24.11.2021 tarih ve 2021/283 - 2021/363 sayılı kararı
Suç : Silahlı terör örgütüne üye olma
Hüküm : TCK'nın 314/2, 3713 sayılı Kanunun 5/1, TCK'nın 53, 58/9, 62, 63. maddeleri uyarınca hükmedilen hapis cezalarına ilişkin istinaf başvurularının esastan reddi

Bölge adliye mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle;
Temyiz edenlerin sıfatı, başvurularının süresi, kararın niteliği ve temyiz sebebine göre dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi;
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Sanıklar ve sanık ... müdafiinin silahlı terör örgütüne üye olma suçuna ilişkin kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik yapılan temyiz talebinin incelenmesinde;
Sanıkların yargılamanın hiçbir aşamasında itiraz etmeyerek SEGBİS ile savunmasının alınmasını kabul etmiş olması, savunma esnasında SEGBİS sisteminde savunmayı zafiyete uğratacak kesinti olduğuna dair tespitin bulunmaması, bu yöntemle savunma alınmasının, silahların eşitliği ve adil yargılanma ilkesi çerçevesinde sanığın savunmasında zafiyet yaratmadığının anlaşılması karşısında, bu husus bozma nedeni olarak kabul edilmemiştir.
Yargılama sürecindeki usuli işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, hükme esas alınan tüm delillerin hukuka uygun olarak elde edildiğinin belirlendiği, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı, eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve kanunda öngörülen suç tipine uyduğu, yaptırımların kanuni bağlamda şahsileştirilmek suretiyle uygulandığı anlaşılmakla; sanık müdafiinin temyiz dilekçesinde ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmediğinden CMK’nın 302/1. maddesi gereğince temyiz davasının esastan reddine, ancak;
İlk derece yargılaması aşamasında Türkçe bilmeyen sanığa atanan tercüman bilirkişi giderinin, sanığın kendi kusuru ile sarfına neden olmamasına rağmen sanıktan tahsiline karar verilmesi,
Hukuka aykırı bulunduğundan, sanık müdafiinin temyiz itirazları da bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenle BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 5271 sayılı CMK'nın 303/1-h maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan sanıklarla ilgili hüküm fıkrasından "1.174,10-TL" ibaresinin çıkarılarak yerine "174,10 TL" ibaresinin yazılması suretiyle HÜKMÜN DÜZELTİLEREK ONANMASINA 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304. maddesi uyarınca dosyanın Manisa 2. Ağır Ceza Mahkemesine, kararın bir örneğinin İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 18. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 31.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.